*მე დაჭრილი ვარ უიარაღოდ , და შენს სიყვარულს ვერ გავექცევი
ჩემზე არა სთქვა გული არ აქვსო მე გული მქონდა და შენ მოგეცი..

 *მე შენთვის გავჩნდი ოცნებავ ჩემო, მე შნეთვის ვცხოვრობ პატარა ჩემო,
მე შენთვის მინდა ცხოვრება ჩემი, მე შენ გპოულობ ჩემ ოცნებებში.

 *მე ველოდებ შენ დაუვიწხარ ხმას, მე ველოდები შენ დაუნახავ ზარს,
მე ველოდები შენ გაუფიქრელ აზრს, მე ველოდები შენ ტურფა ხმას.
 
 *მე დავიღალე უაზრობების ფიქრით, მე ვერ გავიგე რისთვის ვიბრძვით,
მე ვერ ვიგრძენი ის სითბო სიზმრით, მე შენთვის მინდა გული სისიხლით.

მ ი ყ ვ ა რ ხ ა რ!!! -ეს სიტყვები რომ გითხარი გაგიხარდა.. ბავშვივით 
გაგიჟდი...გულში დამცინე და გაოცებულმა მკითხე: ”მართლა გიყვარვარო?!!” შენ 
ვერც კი მიხვდი ეს გრძნობა რამდენად დიდი და გულწრფელი იყო ..ვერ მიხვდი 
როგორ უყვარდი გოგონას,რომელიც შენი გულისთვის სიცოცხლეს დათმობდა.. 
ის დიდი და უმანკო სიყვარული რაღაც უბრალო,უმნიშვნელო,ბავშვური ”სამაგიეროს 
გადახდის” სულელურ მიზანში გაცვალე..გაცვალე ისე რომ ერთხელ არ 
დაფიქრებულხარ... :(( 

"რა უცნაური ღამეა თბილი და იდუმალი თითქოს ზღაპრიდან გამოპარული ვფიქრობ შენზე და ღმერთზე. ვინ ხარ? აქამდე სად იყავი? ასე რატომ ააფორიაქე ჩემი მშვიდი სამყარო? იქნებ ეს ის გრძნობაა, ბავშვობაში რომ უნდა სტუმრებოდა სულს, ან ცოტა მოგვიანებით.
რაღა ეხლა მომადგა და გაცოფებული შემომათოვა დამქანცველი ფიქრები?

დეპრესია.....ეს სიტყვა ჩემთვის ნაცნობია! დღე არ გავა რომ არ მეწვიოს, მაგრამ აზრი?! დამკარგა და დავკარგე....მაგრამ თავს მაინც მახსენებს.....ბევრი იძახის შენ მასზე უკეთესს იპოვი მაგრამ მისნაირი არავინა....გადის დრო და არ მავიწყდება :( ალბათ ეს მისი ბრალიცაა რადგან თავს მახსენებს სულ :/ ბოლო სმს ჩემი იყო..მწარედ მივწერე და იმის მერე აღარც მოუწერია მაგრამ მოახერხა და შემახსენა თავი...ზოგჯერ მგონია რომ დაბრუნდება,მაგრამ ძალიან გვიანი იქნება.. უბრალოდ ვიტყვი: მიყვარხარ ბოდიში დაბრუნდი !✌

 - ჩემი წამებით ეს ზამთარი აღარ იღლება..

- ბუნებით მონიჭებული გვაქვს ორი ყური, ორი თვალი და მხოლოდ ერთი ენა, რათა გავიგონოთ და დავინახოთ უფრო მეტი ვიდრე ვილაპარაკოთ..

 - ისე ვერ ამოხვალ ჩემი
გულიდან, როგორც კვადრატული ფესვი ნულიდან..

 - რახამ გაჩნდი ამ ქვეყანას , მაქსიმუმი აიღე, არც სიმდიდრე , არც ქონება , სიყვარული წაიღე..

ვგრძნობ როგორ იწყებს შემოდგომის სურნელი შემოპარვას ზაფხულის ცაში. ჰაერი იხუთება, ბალახის სურნელი ასდის დედამიწას, კრაზანები ცდილობენ მყურდო ოთახებში დაემალონ სიცხეს. თვითმფრინავების ხმა ისმის ციდან, აქა იქ თუ გაიგონებ ხის შრიალს.  გულში შემოჭრილი ძველი გრძნობები ამ ოხშივარში იწყებენ დნობას. სადღაც სერზე მისეირნობს ქალბატონი, ყვავილებითა და ქოლგით ხელდამშვენებული...