დილა მშვიდობის,
სტუმარო!
ხუთშ, 25 აპრ 2024, 11:30 AM
ხუთშ, 25 აპრ 2024, 11:30 AM
 |  |  |  |  |  |
Geo|Eng
|
|
|
   |
| StatusMania ヅ™ - ფორუმი » ʚїɞ მიპასუხე სიყვარულით სიყვარულზე ʚїɞ » ✔ კონკურსები ツ° » ჩემი პატარა ჩანახატი .. |
| ჩემი პატარა ჩანახატი .. |
✘ offline
37
№ 1
ຫອმຕ♪♫™
სამშ, 09 ივნ 2015, 2:08 PM ეს კონკურსი არის მათთვის, ვისაც გიყვართ წერა.. დავწეროთ პატარა ჩანახატები ან ისტორია სიყვარულზე, გრძნობებზე ან კიდე რამე ცხოვრებისეულზე, მოკლედ სურვილის მიხედვით (ნუ გადმოაკოპირებთ სხვის შემოქმედებას! თავად შექმენით ჩანახატი).. ვწეროთ ქართული შრიფტით... დავასათაუროთ ჩანაწერი და დავპოსტოთ.. თემების დამატების ბოლო ვადაა 1 ივლისი 2015წ.. შემდეგ თემა დაიხურება და კონკურსების კატეგორიაში დაიდება თემა, სადაც განთავსდება ჩანაწერის სათაური და მათი ავტორები.. მიეცემა მათ ხმა და გამოვლინდება გამარჯვებულიც .. წარმატებებს გისურვებთ! *გამარჯვებული მომხმარებელი გადავა  ის ჯგუფში...- მერე არ ინანო, დროს რა მოჰქონდაო.. მოვფერებოდი, შანსი ხომ მქონდაო..
|
✘ offline
6
№ 2
Anastasion
სამშ, 09 ივნ 2015, 4:12 PM  ერთ საღამოსსაღამო იყო, კაფედან სახლში ვბრუნდებოდი, სამეგობროსთან ერთად ჩემი მე_19 დაბადების დღე ავღნიშნე.. წვიმდა და ცივი ნიავი ქროდა, მე კი გალუმპული მივაბიჯებდი, ოდნავ სევდიანი და ცრემლმორეული სახლისკენ.. იქაც არავინ მელოდა, მხოლოდ ცივი საწოლი და სევდიანი კედლები.. თავჩაღნულმა ვიღაც მდგომს მხარი გავკარი და რომ ავხედე ცრემლი წამსკდა, თვითუნებურად ტირილი დავიწყე და მუხლებზე დავეცი.. - უკაცრავად გოგონა, კარგად ხართ ? - ვერ ვუპასუხე, ცრემლებს ვერ ვიკავებდი.. მან წამომაყენა და სახლამდე მიმაცილა.. გზაში დამამშვიდა და ცოტა გამესაუბრა.. სახლთან რომ მოვედით ყავა შევთავაზე, ისიც დასველდა და შემეცოდა.. - კარგი ყავაზე არ ვიტყვი უარს.. - კარგი შემოდი.. - რა მყუდრო ბინა გაქ.. ხო მართლა რაქვია ? - მადლობ, ანი მქვია და შენ ? - მე ლუკა.. - მოკლედ ბევრი ვისაუბრედ და თითქოს დავახლოვდით.. მგონი მომეწონა.. მაგრამ არ მაქ ამის უფლება... საწოლზე წამოვწექი და ცრემლებში ჩამეძინა... მეორე დილით კარებზე ზარია, ჯერ კიდევ ვიწექი, სწრაფად წამოვდექი და ხალათი შემოვიცვი, ვაღებ კარს და ლუკა მხვდება.. წამოდი ერთად ვისაუზმოთო და უარი ვერ ვუთხარი.. ამ დღემ მშვენივრად ჩაიარა.. სახლში გვიან მივედი.. თითქოს გადავიღალე, მაგრამ რაღაცნაირად სიმშვიდეს და სითბოს ვგრძნობდი.. თითქოს და მიყვარდებოდა.. მეშინოდა თუ რა რეაქცია ექნებოდა როცა სიმართლეს გაიგებდა და მეც მიჭირდა მისთვის სიმართლის გამხელა.. თან მეშინოდა.. არმინდოდა რომ მისთვის გული მეტკენინებინა.. ასე გრძელდებოდა ჩვენი შეხვედრები , პაემანი, ვარდები, სასიამოვნო გარემო და დიდი სიხარული, რასაც ორივე განვიცდიდით.. ერთ საღამოს: - ალიო.. - ანი მე ვარ ლუკა, დღეს გცალია საღამოს? - კი რაარის ? - გნახავ და სადმე გავისეირნოთ. - კარგი საღამომდე.. მოსაღამოვდა და გამზადება დავიწყე.. ვფიქრობდი თუ რა ჩამეცვა.. შავ კაბასა და ლურჯ კაბას შორის მიჭირდა არჩევანის გაკეთება.. მაგრამ ბოლოს ჯინსით და თხელი ზედით გავედი სახლიდან.. დანიშნულ ადგილას დანიშნულ დროს მივედი, მაგრამ ლუკა არ დამხვდა.. ვურეკავდი და გამორთული ჰქონდა მობილური, თითქოს და გაუჩინარებულიყო.. გაბრაზებული უკან გამოვბრუნდი.. გაცეცხლებული ვიყავი, გავბრაზდი ასე რომ მომექცა და აი უკვე სახლთან ვიყავი და მობილური მირეკავს: - ალიო. - ან გამოიხედე უკან.. - გავიხედე და ლუკას ვხედავ, დიდი თაიგულით ხელში დგას და მიღიმის.. მივვარდი, ჩხუბი დავიწყე, მან კი დაბალი ტონით ბოდიში მომიხადა და ცალ მუხლზე დაიჩოქა და მოხდა ის რასაც ნაკლებად მოველოდი.. მან ცოლობა მთხოვა.. შოკი მქონდა.. თვალებში დამიბნელდა და გონება დავკარგე.. გამოფხიზლებული კი საავადმყოფოში აღმოვჩნდი, გვერდით კი ჩემი და იყო.. - მარი ლუკა სადაა ? - წავიდა.. - გაიგო სიმართლე ? - და ავტირდი, მარი ჩამეხუტა და მამშვიდებდა.. - კი გაიგო და დაბნეული გავარდა საავადმყოფოდან.. ვეცადე შემეჩერებინა, მაგრამ არ ესმოდა ჩემი.. მაპატიე.. ასე და ამგვარად მოხდა ყველაფერი.. 1 თვის შემდეგ ლუკას ძლივს მივაგენი... - ლუკა, მომისმინე გთხოვ.. - რატომ არ მითხარი! გული რატომ გამიტეხე ?! რატომ დამიმალე რომ ლეიკემია გქონდა ?!! - გაბრაზებული, სევდიანი იყო.. მეკი არვიცოდი რამეთქვა. გულში თავს ვწყევლიდი ჩემი საქციელის გამო, მაგრამ მე ის შემიყვარდა და არ შემეძლო გამეშვა ის... ექიმმა ექვს თვეს გასტანს შენი სიცოცხლეო.. ამას ორი წელი განვიცდიდი და აი დასასრულიც ახლოს იყო.. შეყვარებული ვტოვებდი ამ სამყაროს.. თუმცა საყვარელი ადამიანს ვტოვებდი გულნატკენს.. ---------------------------------- ექვსი თვის შემდებ ლუკა ყოველ დღე ადიოდა თავისი საყვარელი ადამიანის საფლავზე, წითელი ვარდით და სევდით..... თითქოს და ანის ცხოვრება არაფერი იყო და უცბად ყველაფერი ჩაეტია იმ ლამაზ წუთებში, რომლებიც მან სიყვარულში გაატარა..... ვიციიი ძაან იდეალური არ გამოვიდა მაგრამ უცებ რაც მოვიფიქრე ესაა
 ..დიდი მადლობა რომ გადაიკითხეთ და წარმატებები ყველას ვინც მიიღებთ მონაწილეობას !  "იცხოვრე ყოველდღე ისე, თითქოს ეს შენი უკანასკნელი დღეა, და დაისახე ისეთი გეგმები, თითქოს წინ მარადისობაა."
 |
✘ offline
17
№ 3
Forever☚
ხუთშ, 11 ივნ 2015, 10:22 AM მარიამის პატარა ოსტორია..
უცნაური საღამო იყო, მოწყენილობას საზღვარი არ ჰქონდა.. მარიმ ყავა მოიდუღა და ფანჯრის ფართო რაფაზე ჩამოჯდა და ფიქრებში ჩაიძირა.. მისი გამოსაშვები ზარი და ბანკეტი ახლოვდებოდა, მას კი წასვლა არ სურდა, არ იცოდა რომელი კაბა ჩაეცვა, თანაც არავინ სთხოვა მეწყვილეობა... ის ხშირად იცვლიდა სკოლასა და საცხოვრებელს.. ამის გამო მეგობრებიც არ ჰყავდა და არც ემეგობრებოდა ბევრს... მარი ფიქრებში გამოფხიზლდა და გარეთ გასასვლელად დაიწყო მზადება.. უცებ, რაც ხელში მოხვდა შემოიცვა და წავიდა.. ბულვარზე სეირნობისას კაფე შენიშნა და შევიდა, ყავა და ნამცხვარი შეუკვეთა.. სასიამოვნო მელოდია იყო და თითქოს უფრო მოიწყინა, ის ისევ თავის ფიქრებში იყო. ბანკეტზე ყველას უნდა ყოლოდა მეწყვილე, მეგობარი, ძმა ან და, ან კიდე შეყვარებული, უფრო მეტი მრავალფეროვნებისთვის.. მარი კი დედის ერთა იყო, არც მეგობრები და არც ბოიფრენდი არ ჰყავდა.. ის ამის გამო წუხდა, მას მარტო უწევდა წასვლა.. დადგა ბანკეტის დღეც, მარი გაემზადა და წავიდა... ყველა ერთობოდა, ცეკვავდა, ის იღიმოდა მაგრამ თავს ზედმეტად გრძნობდა.. რომ მოსაღამოვდა, მარიმ სევდა იგრძნო და ბანკეტიდან ისე წავიდა რომ არავისთვის არაფერი უთქვამს.. გარეთ წვიმდა, მაგრამ მარი საერთოდ ვერ გრძნობდა ვერაფერს სიმარტოვისა და მოწყენილობის გარდა... ამასობაში ის პატარა პარკში აღმოჩნდა სადაც წვიმისგან თავის შეფარება გადაწყვიტა და ხის ძირში ჩამოჯდა.. ამ დროს ახალგაზრდა ბიჭი წვიმას გაურბოდა და ისიც ამ ხეს მოეფარა.. აქ კი მათი გაცნობა და დაახლოება მოხდა... - ჰეი, აქ რას ასეთებ წვიმაში ასეთი ლამაზი კაბით ? - ჰკითხა სულ მთლად გალუპულმა, შავთვალება ბიჭმა მარიამს.. - ბაკეტიდან წამოვედი, და შენ ? - მე სამსახურიდან მოვდიოდი და უბრალოდ წვიმას გავექეცი.. - მარი ისევ მოწყენილი იჯდა და სევდას ვერ მალავდა.. ამ დროს ბიჭმა პლეერი ჩართო და მარის საცეკვაოდ გაოყვანა, ამ დროს კი საშინლად წვიმდა.. მარის გაეღიმა და მის ნაბიჯებს აჰყვა.. - რა გქვია არ მეტყვი ? - გიორგი მქვია და შენ ? - მე მარიამი, ძალიან მცივა გიო და წავალ, მადლობა ცეკვისთვის.. - კარგი მაგრამ არ მინდა რომ წახვიდე.. - რატომ ? - არვიცი უბრალოდ მინდა რომ უკეთ გავიცნოთ ერთმანეთი და ყავაზე დაგპატიჟებ.. - კარგი სიამოვნებით.. ისინი ახლოს მდებარე კაფეში დასხდნენ და მთელი საღამო ერთად გაატარეს.. ისე შეაშრათ ტანისამოსი რომ ვერც მიხვდნენ.. მარის თითქოს გული გაუნათდა, მოეწონათ მათ ერთმანეთი და ისევ ხვდებოდნენ ისინი ერთმანეთს... ასე გადიოდა დღეები, თვეები.. ბევრი მრავალი რამ გადახდათ მათ ერთმანეთს.. ბოლოს კი ქორწილი გადაიხადეს და თაფლობის თვეც კარგად გაატარეს... აუ არ მომწონს მაგრამ მაინც იყოს  ბოლოს ვეღარაფერი მოვიფიქრე  ... წარმატებები ყველას 
|
✘ offline
1
 |
✘ offline
15
№ 5
DaFF™
კვ, 28 ივნ 2015, 4:17 PM თუ არ გიყვარდი, მაშ რად ღირდა ის წითელი ვარდი ??
გახსოვს? პირველად რომ შემომხედე, თვალი ჩამიკარი, მეკი მორცხვად თავი დავხარე და ჩემს ლოყებს სიწითლე რომ შეეპარა.. გახსოვს? პირველად რომ მოხვედი ახლოს და სახელი მკითხე.. მე დაბნეულობისგან ძლივს რომ წარმოვთქვი სიტყვა.. გახსოვს? პირველად რომ მაჩუქე ვარდი და შეხვედრა მთხოვე.. გახსოვს როგორ მაყვარებდი თავს ?? და ბოლოს რომ წახვედი, წახვედი ისე რომ სიტყვაც არ დამიტოვე.. აღმოჩნდა გრძნობები ფუჭი.. მაშ მითხარ, რად ღირდა ყოველი ვარდი ?! მაშ რად მახვევდი თავბრუს? თუკი გეგმავდი წასვლას... რად გამიმეტე ასე, ღამე რომ ცრემლებით მძინავს... ნუთუ შევცოდე რამე, გრძნობა რომ დატოვე ცივი.. წარმატებებს გისურვებთ სტატუსმანიელებო  
- დეე გამიკეთე რაა საჭმელი..
- არ მცალია შენთვითონ გაიკეთე ! - იყოოს აღარ მშიაა. |
✘ offline
37
|
| |||
| |||
ფორუმის ტოპ აქტიური მომხმარებლები
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
