თვალებს ნუ დახრი, შენს თვალებში სიცოცხლეს ვხედავ,
ნუ გამიმეტებ უშენობით წლები გავლიო,
შენს სილამაზეს თეთრ ტილოზე ფუნჯებით ვღებავ,
ნუ მაიძულებ ღვინის ნაცვლად შხამი დავლიო...

წვიმის წვეთებად დაკიდულა თვალზე ცრემლები,
მე უშენობას ვერასოდეს ვერ შეველევი,
გაზაფხულობით ჩემ გულს ისევ აემღერები,
გრძნობის მორევი ჩამითრევს და ვერ მოვერევი.

წარსულს გავატან სევდიანი ფიქრით ნათენებს
ღამეს, რომელიც ლექსის ფრაზად შერჩა ნაწერებს,
თუ არ გიყვარდი, გულის ფსკერზე რად მიმაწერე,
ჩახედე შენს გულს, ჩემზე ფიქრი რაღად გახელებს.

დაუკითხავად მოიძიე გულში ადგილი,
ცელქი ბავშვივით ჩემს გრძნობებზე გაითამაშე,
მე შენთან ერთად სიყვარული მსურდა ნამდვილი,
შენ კი მიმზადებ სასიკვდილო, მძიმე "განაჩენს".

წადი და როცა მარტოობამ შემოგიტიოს,
როცა ყინვისგან შემოგაცვდეს ტუჩზე ფერები,
რაც სათქმელი გაქვს, გულში ჯავრად არ ჩაიტიო,
მე შორს ვიქნები და ვერასდროს მოგეფერები.