ღამე მშვიდობის, სტუმარო!
პარ, 26 აპრ 2024, 3:43 AM
Geo|Eng
ავტორიზაციის ფორმა

* * * *
"მე შენ და წელიწადი"
ისე ჩამიარა მთელმა წელიწადმა
თვალის გაყოლება, ვერც კი მოვასწარი
ისე ჩამიარა მთელმა წელიწადმა
ვერვინ შემოაღო, ჩემი გულის კარი
არ ვარ დამნაშავე, არაა ჩემი ბრალი.

და თუ ჩაკეტილი, როგორც დარაბები
გავლევ ცხოვრებას, და თან არ ვიდარდებ
ჩავთვლი არ ვყოფილვარ ღირსი არავისი
შემდეგ სიცოცხლეშიც ალბათ არ ვივარგებ.

ისე ჩამიარა მთელმა წელიწდმა
თვალის გაყოლება, ვერცკი მოვასწარი
შენთუ არსებობ, და ჩემზე ფიქრობ
მომაკვდავი ვარ მოდი მომასწარი.


"დედის ცრემლები"

მუხლებზე დავეცემი, ხელებს ავღმართავ
სათქმელი არ მაქვს, მუნჯივით დავდუმდები 
სარკეს შევაფურთხებ, გული მომივა და 
როგორც მოსისხლე მტერს ჩემ თავს დავმდურდები

თავსაც შევაგინებ, მერე შემცხვება,
თვალსაც დაბლა დავხრი, ისევ დავდუმდები
ჩემი შინაგანი, სულ როგორ მიმეორებს
მიდი,დაამთავრე, რამდენ დროს უნდები

ამ აზრსაც მოვიშორებ,სევდა მომაწვება
გამახსენდება ის ბავშვობის წლები 
დედა ატირებულს, მუხლებზე მკოცნიდა და
სახეს მიმალავდა, რომ არ შემეტყო ცრემლი,

მუხლებზე დავეცემი, ხელებს ავღმართავ 
ღმერთო მაპატიე, შენდობას ველი
დედა გავაბრაზე, აღარ მესიზმრება
ღმერთო მაპატიე, ყველა მისი ცრემლი. 
ავტორი:
გურამ შენგელია
...
სახელი: ...
ჯგუფი: ...
სტატუსი: ...
თარიღი: 12 ივლ 2016,10:14 AM
ნახვები: 1585
კატეგორია: ლექსები
კომენტარები: 1
Banner Place
კომენტარის დამატება