გულის ცემაც არ გაჩერდა, როცა ვხედავ, რომ მიდიხარ!
გადამიყვარდი! გეწყინა?დარდმა გაფანტა გრძნობები,
ბედნიერება მეც მინდა და შენით აღარ მოვცდები!
გადამიყვარდი! მატყობ ხო? ცრემლებიც უკვე შევიშრე,
თუ ცდილობ მარტო დამტოვო, არც უშენობას შევიმჩნევ...
არ გაპატიებ უგულო სიტყვებს,
არ გაპატიებ გრძნობას დაკარგულს,
არ გაპატიებ თვალზე მორეულ
უეცარ ცრემლებს,ხელით დაფარულს,
არ გაპატიებ ზურგის შექცევას,
მაშინ,როდესაც შენ მჭირდებოდი,
მაშინ როდესაც მიჭირდა ძლიერ,
შენ ხომ სიყვარულს სხვას პირდებოდი,
არ გაპატიებ არც ერთ გაზაფხულს
უშენოდ მოსულს ან ისევ წასულს.
არ გაპატიებ ზამთრის ბნელ ღამეს
ცივი ხელებით მოწმენდილ ცრემლებს,
არ გაპატიებ ჩემს ცხოვრებაში,
რომ ამოშალე ჭრელი ფერები,
არ გაპატიებ თბილი ხელებით
დღეს,რომ ჩემს ნაცვლად სხვას ეფერები!
ნუ გამიმეტებ უშენობით წლები გავლიო,
შენს სილამაზეს თეთრ ტილოზე ფუნჯებით ვღებავ,
ნუ მაიძულებ ღვინის ნაცვლად შხამი დავლიო...
წვიმის წვეთებად დაკიდულა თვალზე ცრემლები,
მე უშენობას ვერასოდეს ვერ შეველევი,
გაზაფხულობით ჩემ გულს ისევ აემღერები,
გრძნობის მორევი ჩამითრევს და ვერ მოვერევი.
ნამდვილი სიყვარული ალბათ ნიჭია.. რომელიც მხოლოდ რჩეულთა ხვედრია.. რომელიც წმინდა, ამაღლებული, უმანკო, ნაზი და სათუთია..
იცით რა ბედნიერებაა იმის გაცნობიერება რომ შენ გაქვს ნიჭი.. ნიჭი გიყვარდეს.. ნიჭი გენატრებოდეს.. ნიჭი აღმერთებდე.. მისი არსებობაც კი რომ ბედნიერებას განიჭებდეს... მისი სიხარულით რომ ხარობდე და მისი ტკივილი რომ გტკიოდეს..
დედამ გაგზარდა კაცად,
დედის ამბორი არ გაკლდა,
დედას უყვარხარ მარად.
სიცივეს დედა აიტანს,
ტკივილს აიტანს დედა,
მაგრამ,როდესაც შვილს ტკივა
ამას ვერ იტანს დედა...
გამარჯობა, გული მინდა გაგიშალო.
მოგიყვები, ოღონდ შენ არ დამიშალო.
მომისმინე, დავფიქრდე და აი ვიწყებ.
რასაც გეტყვი გთხოვ ნურასდროს დაივიწყებ.
რომ არ ვიმჩნევ არ მადარდებ? რა გგონია?
შენი ნახვით, მემართება აგონია!
როცა გხედავ, საოცრება მემართება,
მაინც შემრჩა სურვილი და შემართება.
თავისთვად, არ გადარდებ მეგონება,
შენზე ფიქრმა დამიბინდა მე გონება.