მოკლედ ვიცი რომ ბანქო,სიგარეტი.ცოტათი კი არა ბევრი აზარტი ცხოვრების რითმია და ბევრ ახალგაზრდული თეატრი ფიროსმანის ბავშვს ახასიათებს განსაკუთრებით კი ბიჭებს.
ნუ მეც რაღაცაში შევცდი ხომ? უცოდველი ადამიანი არ არსებობს,ზოგჯერ გაგიმართლებს ხოლო ზოგჯერ კი აგებ და სევდიანი და გულდაწყვეტილი ტოვებ ბანქოსთვის განკუთვნილ მაგიდას სადაც გაშლილია კარტები,არეულია გზები წარმატებისკენ ლტოლვისაკენ და სახეზე ბედნიერების განცდისაკენ,იქვე მიყრილია ბოლოში ჩასული დამწვარი სანთელი,ყავა ცოტა დოზით ასწორებს ამ დროს,მეც მიყვარდა ერთ დროს,მაგრამ თამაშში ავირიე,ყველა გოგო ხომ სუსტია?მამაკაცებს ვერ შეეჯიბრები ვერაფერში-საჭმლის კეთებაც კი საკმაოდ კარგად იციან,ლოგინზე რომ აღარაფერი ვთქვაა,უბრალოდ მიყვარდაა,უბრალოდ ვეტრფოდი,უბრალოდ მომწონდა მისი ხმა და მე მას გამუდმებით სიზმრებში ვხედავდი,უბრალოდ მიტყდება ამ ცხოვრების თამაში და უბრალოდ მენატრება დღემდე ჩემი ნაფაზი,მინდა სიცოცხლე და ექსტრემთან თამაში,მინდა სიგიჟე და კოცნა ისევ ჩემი სატრფოსი,დღემდე მენატრება ის ბიჭი და გულზე მედება დარდი,მინდა ვნახო,დრო გადის,არ მინდა უაზროდ ლაპარაკი,წლები გადის,მიყვარს შემოდგომა და მიყვარს ზამთარი.არ მინდა გულის ტკენა ცრემლების ღვრა,უბრალოდ ეს ცხოვრებაა ასეთი,ყალბი საზოგადოებისაგან შექმნილი,მოიშორე ეგ ნიღაბი და მოწიე ერთი ღერი Lucky Strike,წადი დაიკიდე ეს ცხოვრება,ქალია თვით ლამაზი ასე რომ გიბნევს მაგ გონებას,არა?უაზროაა მომწყინდა თამაში..! ვყვირივარ ბოლო ხმამდე ,,მომაშორე ეგ დანა"-რომელიც მაგიდას უშნოდ ამშვენებს. ხოლო მაგიდის ბოლოდან მომდის პასუხი დამარცხდიი? და ის ხმა იცინის...შიში მიპყრობს დაუოკებელი სწრაფვა მაქვს დანა ხელში ავიღო და სიკვდილი არა მე არამედ იმას.აღარ მინდა ასე ცხოვრება,ვირევი,ვიბნევი,ვაგებ და ზოგჯერ კიდეც სასტიკად ვმარცხდები.არადა როგორ მინდოდა რაღაც ახალი მეყიდა ხომ?როცა რამეს ვთამაშობ,ფულზე ვთამაშობთ მე და რობერტო,ასე უყვარს ხოლმე თამაში აბა კაცია და გახდაზე ხომ არ ვეთამაშები?..! სასაცილოა...") ხან 20გირვანქა სტერლინგი და ხან კიდევ 50,ზოგჯერ 1000კი მოუცია ხოლმე,მე კიდევ წავაგე არადა ახალი შარვლის ყიდვა და თაიგულის მირთმევა მინდოდა ჩემი ქალბატონისთვის,დავაგვიანე.