ღამე მინდოდადა უცბათ თენდებოდა,
წუთი მინდოდა და წამათ გრძელდებოდა,
მეტირებოდა და ცრემლი გამქრალიყო,
ფხიზელს ვეძებდი და ყველა დამთვრალიყო.
კეთილს ვეძებდი და ვპოულობდი ბოროტს,
წინ მივდიოდი და სულ მტოვებდნენ ბოლოს.
ჩუმად ვიყავი და ჩუმად ხმადაბლაო,
დავიღლებოდი და ჩქარა რა დაღლაო.
ყიდვა მინდოდა და ვკეტავ დაბინდდაო
ჩემს სახლს ვაღებდი და შენ აქ რაგინდაო.
არა ვჩხუბობდი და ჩხუბის ბუნტიაო,
არ მომიპარავს და ეგეც ქურდიაო.
რიგში ვიდექი და ეს აქ დაიცდისო,
მართალს ვამბობდი და ამან რა იცისო.
სიცოცხლე მინდოდა და სიკვდილი მეტრფოდა,
თბილ სიტყვას ველოდი და არავინ მეტყოდა.
მათხოვარს ვხვდებოდი და ფული მეც არ მქონდა,
გვერდს რომ აუვლიდი ძუნწოს მეძახოდა.
ჯერ ყვავილს დავკრეფდი სადმე თუ გხვდებოდი,
რაში მჭირდებაო რატომ წუხდებოდი.
ლექსებს გიწერდი და მგონი ვერ არიო,
გამომივიდაო ესეც მწერალიო.
შველა მინდოდა და არავინ მშველოდა,
მეტირებოდა და სულ ყველა მღეროდა,
შორს მივდიოდი და ნეტავ სად ივლისო,
გული მტკიოდა და ალბათ გაგივლისო.
რატომ დადიხარ დღისით ან ღამეო,
სიტყვა არ მითქვამს და უკვე დამღალეო.