ბავშვობიდან ვერ ვხედავდი კარგად, მაგრამ ფოტოების გადაღებას ყოველთვის ვახერხებდი და კარგადაც გამომდიოდა, მაგრამ მთავარი პრობლემა ის იყო, რომ ზოგჯერ გამჟღავნების ფული არ მქონდა. მაგის კი არა მამაჩემს იმდენი ვალები ქონდა მაღაზიებში, რომ უპუროდაც კი ვრჩებოდით. მაგრამ ღმერთმა გაგვაძლებინა და ფოტო ხელოვნებაზეც ჩავაბარე. მამაჩემი თავიდან წინააღმდეგი იყო, მაგრამ მერე ისე დაიწყო სმა რომ საერთოდ არ აინტერესებდა ჩემი მომავალი. ხო ისე რაც შეეხება ჩემს ოჯახს. დედა ჩემს მშობიარობას გადაყვა. მამას ძალიან უყვარდა დედა. ადრე კარგად ცხოვრობდნენ ჩემები, მაგრამ მამაჩემმა დედაჩემის გარდაცვალების შემდეგ ყველაფერი გაყიდა და ფული სასმელში გადაყარა. მყავდა ბებია და ბაბუა, რომლებიც იმერეთში ცხოვრობენ. იქ სოფლის ცხოვრებას მიჰყვებიან და არიან. მე და მამაჩემი კი თბილისში, სოლოლაკში ვცხოვრობდით. კაი უბანია სოლოლაკი, ბევრი რამეა აქ საინტერესო. მეორე ბინაც გვქონდა ბარნოვზე, რომლიც გაქირავებული იყო უცხოელებზე და იმ ფულით ვცხოვრობდით მე და მამაჩემი. მაგრამ ერთ მშვენიერ დღესაც დაგვტოვეს ჩვენი სახლის ინვესტორებმა და დავრჩით ხახამშრალი.
მამა _ რა გვეშველება ეხლა? ცარიელი სახლი რაში მჭირდება? არც ფული არც კლიენტი. ფუი ამის
მე – კაი არ ინერვიულო რამე იქნება. აი მე ჩავაბარე ინსტიტუტში და მალე მუშაობასაც დავიწყებ
მამა _ შვილო, კოტე რა უნდა აკეთო მაგ ფოტოებით? გადაიღებ და მერე რა იქნება? ვინმე მაგაში ფულს მოგცემს?
არ მიყვარდა როცა ჩემს საქმიანობას ვინმე მასხრად იგდებდა
მე – მე ჩემ თავს მივხედავ და შენ რა უნდა აკეთო? ჩემი იმედი შენ არ გაქ და რას მოითხოვ საერთოდ? მარტო არაყზე როგორ უნდა იფიქრო?
ჩემმა სიტყვებმა მამაზე ძალიან იმოქმედა. თითქოს გული დაწყდა რაღაცაზე. მართალი ყოფილა, ენაზე მწარე და ტკბილი არაფერი არააო
მამა _ მე აღარ შემიძლია კოტე უნდა წავიდე სოფელში. ამ სახლს გავყიდი და შენ სწავლის ფულს გადავიხდი. შენ კიდევ გადახვალ მეორე სახლში. ის უფრო იოლი მოსავლელია და ასეთი უზარმაზარიც არაა. იცოდე მე შენი იმედი მაქ და ეგრეც ნუ გამწირავ.
საბოლოოდ ყველაფერი ისე მოხდა როგორც მამაჩემმა თქვა. სახლი ვიღაც მოხუც ცოლ-ქმარს მივყიდეთ. მე კიდევ გადავედი ვაკეში, ბარნოვზე. აქ სულ სხვანაირია ყველაფერი. ხალხიც კი განსხვავებულია.
ჩემ წინ მრგვალი ბაღი არის სადაც თავს იყრიდა მთელი ვაკელი გოგო ბიჭები და იყო მარიაჟობა და პრანჭაობა. მე არ მხიბლავდა ეგეთი ცხოვრება, მირჩევნია მარტო ვიჯდე და რამეს ვკითხულობდე მთელი დღეები, ვიდრე ხალხმრავალ ადგილებში ვიარო და ათას უაზრობას ვუსმინო. სწორედ კითხვამ შეიწირა ჩემი მხედველობა. განსაკუთრებით მიყვარდა ფილოსოფიების კითხვა. ბოლო დროს სულ სიყვარულზე ვკითხულობდი და მიყვარდა ეს გრძნობაც, მარა პრობლემა ის იყო რომ არავინ არ მყვარებია არასდროს.
ერთი თვე იყო დარჩენილი სწავლის დაწყებამდე. თან რემონტი გავაკეთე და კარგად მოვეწყე სახლში. კაი აპარატიც ვიყიდე და თავს კარგადაც ვგრძნობდი. დასასვენებლად ვეღარ წავედი და მთელი აგვისტო სახლში გავატარე მაგრამ არც მომიწყენია, იმიტომ რომ მე და ჩემი ძმაკაცი ერთად ვიყავით სულ. მართალია ჩემი მეზობელი იყო მარა სულ ჩემთან რჩებოდა. კაი ტიპი იყო ფიზიკურათაც და ხასიათითაც. ასე რომ ვთქვათ ძაან ბევრ გოგოს მოწონდა და ესეც პონტის ბიჭობდა.
სანდრო _ ბიჭო შენ გამაგიჟებ რა, მაგის დედა ვატირე სულ როგორ უნდა კითხულობდე ან უღებდე სურათებს რაღაცეებს?
მე – აბა შენსავით მოცლილი ხო არ ვიქნები?
სანდრო _ ბიჭო მაგაზე არ გეუბნები. ჩაიხედე სარკეში, ფიზიკურად მაგარი დაცემა ბიჭი ხარ და გოგოებზე არ ჩალიჩობ. გადახრები ხო არ გაქ მაგ წიგნებზე?
მე – სანდრიკ იცი სიყვარული თავისთვის უნდა მოვიდეს შენ მას ვერ იპოვიო ნათქვამია
სანდრო _ აუ ეხა ნუ დაიწყე რა რომანტიკოსობა. იტოკში მე მოგიყვან სიყვარულს დღეს
მე – რაზე ამბობ? კიდევ ვიღაცეები უნდა ამოყარო?
სანდრო _ დღეს შენს ძმობას ვფიცავარ მაგარ გოგოებს ამოვიყვან, თან ისეთს რომ ეგრევე შეგიყვარდება, ჯობია მენდო
მე – წინაზეც ეგრე მითხარი და რაღაც მითიური ცხოველები ამომიყვანე. მე ვიცი შენ რაც გინდა. სახლის პრობლემა გაქ.
სანდრო _ არა ბიჭო შენთვისაც ამოვიყვან
მე – მე არ მინდა არავინ, მარა შენ ბოლოჯერ გაგისწორებ და ამოათრიე შენი ნიანგი, მარა ხმაურის გარეშე
სანდრო _ ვიცოდი რო თამაშს არ გამიყიდიდი, ჯიგარი ხარ მაგარი, ჩემზე იყოს მერე კაი გოგო
იმ ღამეს ამოიყვანა სანდრომ ვიღაც გოგო. მე გავედი ჩემს ოთახში და ჩემს საყვარელ წიგნებს ჩავუჯექი. მეორე ოთახიდან კი სანდროს და იმ გოგოს ხმები გამოდიოდა. ვიწექი და ვფიქრობდი თუ როგორ შეიძლება სიყვარული მეპოვნა სადმე, როგორ უნდა მივხვედრილიყავი მართლა სიყვარული იყო თუ არა. საერთოდ რა არის სიყვარული? როგორ უნდა შევიგრძნო? ასეთი ბევრი კითხვა მებადებოდა და პასუხს წიგნებში ვეძებდი, მაგრამ ზოგჯერ ვერაფერს ვერ ვგებულობდი. ეწერა რომ სიყვარული მხოლოდ ერთხელ მოდისო, მარა მეორე წიგნში სიყვარული სამჯერადიაო, ანუ პირველად მოწონებაო, მეორედ ვითომ ნამდვილი სიყვარულიო და მესამეჯერ შეჩვევაო. ესეთი ბევრი ფრაზა იყო რაც ეჭვს მიჩენდა, რომ სიყვარული არ არსებობსო, თან სანდროს შემხედვარე რა სიყვარული რის სიყვარული. მისი საყვარელი ფრაზა იყო, გრძნობა ფეხებს ზემოთ არასდროს არ უნდა აუშვაო, სანამ ცოცხალი ხარ უნდა გაჟიმო ყველაფერი რაც მოძრაობსო. მთელი ღამე სიყვარულზე ვფიქრობდი და ამ ფიქრებშიც ჩამეძინა. სიზმარში ერთი ულამაზესი გოგო დამესიზმრა. მეძახდა და მეუბნებოდა, რომ ძალიან მგავდა ყველაფრით. სადღაც სიბნელეში მივყავდი, მერე გაქრა და მხოლოდ ის დამიძახა რომ წინ იარეო. მეც მივდიოდი და რაღაცას ვხედავდი, კარებს გავდა მაგრამ ბოლომდე ვერ მივედი თითქოს სადღაც ჩავარდი და უცბად გამომეღვიძა. სულ სველი ვიყავი, და უცნაურად ვგრძნობდი თავს. მინდოდა იმ გოგოს სახე გამეხსენებინა მაგრამ ვერა და ვერ ვიხსენებდი. მერე აბაზანაში შევედი, დუში მივიღე და სარკესთან დავდექი, გადავწმინდე ორთქლი და ჩემს თავს ვუყურებდი. გამახსენდა სანდროს სიტყვები, მაგარი სიმპატიჩნი ხარო და მეც ვაკვირდებოდი ჩემს თავს. ნელ-ნელა იორთქლებოდა სარკე მაგრამ მე გაშტერებული ვიდექი, თითქოს ახალი რაღაცა აღმოვაჩინე.
მე – რა დებილი ხარ სანდრიკ (ჩუმად ვთქვი ჩემთვის)
გადავუსვი დაორთქლილ სარკეს ხელი და სიცილით გამოვბრუნდი.

სწავლაც დაიწყო. მეც ავდექ დილით, როგორც ყოველთვის დუში მივიღე, ჩავიცვი და გავიქეცი ინსტიტუტში. მამაჩემი სულ სტუდენტურ ცხოვრებაზე მელაპარაკებოდა, რომ მაგაზე კარგი დრო არაფერი არააო.
ხო და მეც მივედი სასწავლებელთან. უამრავი ხალხი იყო. ზოგი დაბოღმილი თვალებით იყურებოდა, ზოგი დაბნეული დადიოდა აქეთ-იქით, ზოგიც გაბრწყინებლი თვალებით ელოდა სწავლის დაწყებას.
პირველი კვირა თითქმის გაცნობა იყო ერთმანეთის. პარასკევს საინტერესო ლექცია ჩაგვიტარდა ფოტო ხელოვნებაში.
ლექტორი _ მე გახლავართ თენგიზ შენგელია, თქვენი ლექტორი ფოტო-ხელოვნებაში..........................
ბატონი თენგიზი აგრძელებდა თავის ლექციას და ყველა დიდი ინტერესით უსმენდა. უცბად შუა ლექციის დროს გაიღო კარები და ულამაზესი გოგო შემოვიდა. არც ბოდიში უთქვამს არც არაფერი ისე მივიდა ბატონ თენგიზთან და რაღაცა გადასცა. თენგიზმა ის იქვე დასვა და გააგრძელა თავისი ლექცია. მე ვუყურებდი ამ გოგოს, თითქოს ვიცნობდი, მაგრამ არ მეცნობოდა. სწორი, თაფლისფერი თმა ქონდა, ცისფერი თვალები, პატარა ცხვირი, ულამაზესი სახე, გამხდარი იყო, მოკლედ ესეთი გოგო არ მინახავს არც ტელევიზორში. მთელი ლექცია გაშტერებული ვუყურებდი. მგონი ეს გოგო იყო ყველა შეკითხვის პასუხი. დამთავრდა ლექცია. მეც უკან გავყევი ამ გოგოს. მთელი დღე დავყვებოდი და საბოლოოდ ჩემს სახლთანაც ავედი. გავარკვიე, რომ ის გოგო ჩემს მოპირდაპირე სახლში ცხოვრობდა. ავედი სახლში და დავიწყე ფიქრი. თითქოს ის გოგო გულში ჩამივარდა. მთელი დღე ვიწექი და პატარა რეზინის ბურთს აქეთ-იქით ვისროდი. დაღამდა და ფანჯრის რაფაზე შემოვჯექი, თან ფოტო კამერაც ავიღე და სურათებს ვუღებდი რაღაცეებს. უცბად მობილურმაც დარეკა, რა თქმა უნდა სანდრო იყო. შემეშინდა კინაღამ ფანჯრიდან გადავარდი.
სანდრო _ რას შვები კოკოშ? პონტი არის რო ამოვიდე? მაგარი გოგოები მყავს ძაან
მე – არამგონია
სანდრო _ რა გჭირს შეჩემა? ხო დაგპირდი მაგარ გოგოებს ამოვიყვანთქო?
მე – ხო კაი ჯანდაბას შენ თავს ამოდი.
სანდრო _ იმიტომ მიყვარხარ ბრატ.
ცოტა მინგრეული იყო ყველაფერი და დალაგებას შევუდექი. სანდროც მალე ამოვიდა და ამჯერად მართლა კაი გოგოები ამოიყვანა.
როგორც წესი მუსიკა ჩავრთეთ და დავლიეთ.
სანდრო _ იცით გოგოებო კოკოშა მაგარი ფოტოგრაფია
ნინი _ აუ ვგიჟდები სურათებზე.
სანდრო _ ანახე მიდი შენი შემოქმედება
მეც ავდექი და ჩემი კამერა მივეცი. ის გოგოც ათვარიელებდა სურათებს. სანდრო და მისი გოგოც იქით გავიდა. თან სურათებს ნახულობდა ეს გოგო და თან მეპათხალიმებოდა.
ნინი _ ვაა შენ გოგოებსაც უღებ სურათებს ჩუმად?
მე – არა საერთოდ ადამიანებს არ ვუღებ სურათებს
ნინი _ აბა ეს გოგო ვინაა? თან რა ლამაზიააა
მეგონა მეღადავებოდა, მაგრამ როცა დავხედე კამერას და ის გოგო დავინახე, რომელმაც საფიქრალში ჩამაგდო, ცოტა დავიბენი. დავაშტერდი სურათს, არც მესმოდა ის გოგო რას ლაპარაკობდა მე მხოლოდ სურათს შევსცქეროდი
მე – აუ მე უნდა წავიდე რაღაც საქმე მაქვს დიდი ბოდიში
ნინი _ რაა?
ავდექი ავიღე ჩემი კამერე და გარეთ გამოვედი. ჩავედი მრგვალ ბაღში და დავჯექი. ღამის 2საათი იქნებოდა ხალხიც თითქმის არ იყო. ვიჯექი და ვუყურებდი სურათს. ღმერთო როგორ გადავიღე ეს სურათი? ალბათ სანდრომ რომ დამირეკა მაშინ დამეჭირა ხელი. აუ როგორ მიყვარხარ სანდრო. ამ ფიქრებში ვიყავი მთელი ღამე და იქვეც ჩამეძინა.
დღეები გადიოდა და იმ გოგოს ვერ ვხედავდი, მაგრამ დადგა პარასკევი და ისევ თენგიზის ლექცია
ლექტორი _ ყოველი სასწავლო წლის დასაწყისში ჩემს სტუდენტებს ვაძლევ დავალებას გადაიღონ სურათევი რამე თემაზე. რადგანაც თქვენ ასეთი ლამაზები და კარგები ხართ თქვენი თემა იქნება სილამაზე.
ამ დროს ისევ კარები იღება და შემოდის ის გოგო. ისევ არაფერს არ ამბობს, მიდის ლექტორთან, რაღაცას აძლევს და ჯდება ისევ იმ ადგილას სადაც წინაზე იჯდა. მეც გაშტერებული ვუყურებდი მთელი ლექციის განმავლობაში ამ გოგოს.
ლექტორი _ ბატონო კოტე თქვენ რას მეტყვით სილამაზეზე?
მე თითქოს არც გამიგია რა მკითხა თენგიზმა. ყურადღებაც არ მიმიქცევია.
ლექტორი _ კოტე შვილო აქ ხართ?
ჩემმა წყნარად ყოფნამ ყველას ყურადღება მიიპყრო. იმ გოგოს ვუყურებდი მაინც და იმანაც გამომხედა და გაეცინა
მე – უი უკაცრავად ბატონო თენგიზ არ გისმენდით
ლექტორი _ შვილო კოტე აქ რის გამო დადიხარ? რომ გოგოებს უყურო თუ ჩემს ლექციას უსმინო?
მე – უკაცრავად მეორეჯერ აღარ განმეორდება
ლექტორი _ ბიჭო რა კარგი სახელი გაქვს, კონსტანტინე, შენ კიდევ მაგ სახელის შერცხვენის უფლება არ გაქვს
მე – არც შევარცხვენ ბატონო თენგიზ
ლექტორი _ ლაპარაკიც გყვარებია. ვნახავთ რას გადაიღებს ბატონი კონსტანტინე წლის ბოლოს. რაში ხედავს ის სილამაზეს
ლექციაც დამთავრდა. მე ისევ უკან გავყევი ამ გოგოს. გზადაგზა სურათებს ვუღებდი. მთელი ერთი კვირა უკან დავზდევდი და ჩემს კამერას მისი სურათებით ვავსებდი. რა ლამაზი იყო, მთელი დღეები მასზე ვფიქრობდი, ღამეებიც კი არ მეძინა არა და არც მისი სახელი არ ვიცოდი. მთელი ჩემი სახლიც მისი სურათებით იყო სავსე.
ერთხელ ღამე მარკეტში ჩავედი, ტკბილეულობის და ასანთის ყიდვა მინდოდა. თავიდან ასანთი ავიღე, მერე მივედი შოკოლადების განყოფილებასთან და ვარჩევდი. უცბად რაღაც მანქანა გაჩერდა, მუსიკების ხმა გავიგე. მერე ვიღაც გოგო შემოვიდა მხიარული ლაპარაკით. გავხედე და უცბად სული შემეკვრა. დავინახე ის ულამაზესი არსება რომელიც ჩემი მუზის კლამი იყო. დავიბენი რა მექნა არ ვიცოდი. მერე თვითონაც დამინახა და ჩემსკენ წამოვიდა.
ნუცა _ უკაცრავად ასანთი ხო არ გაქ?
მე – კი კი მაქ (დაბნეული ხმით ვუთხარი)
ავანთე და მოვაკიდებინე სიგარეტისთვის. მერე დადგა და თვალებში მიყურებდა. უცბად ჩემსკენ წამოვიდა და მაკოცა. დავიბენი, მაგრამ ისეთი გრძნობა მქონდა თითქოს შიგნიდან ცეცხლში ვიწვებოდი.
ნუცა _ ხო ისე უკან ნუ დამყვები კაი?
მე – მე მე მე .......
უცბად სანდრო შემოვიდა მაღაზიაში
სანდრო _ ბიჭო დაგინახე და შემოგყევი რაღაც საქმე მაქვს შენთან
მერე დაინახა ჩემთან ერთად გოგო და გაჩერდა და გაუკვირდა
სანდრო _ უი არ ვიცოდი თუ ერთად იყავით
მე – ხო ეს ეს...
ნუცა _ მე ნუცა ვარ
სანდრო _ მე კიდეც კოკოშას ძმაკაცი სანდრო. ჩემი გაზრდილია ეს ოხერი
ნუცა _ ხო ისე მე დაგტოვებთ ბიჭებო მარტო მაინც მეჩქარება
სანდროს თვალებით ვანიშნე რომ გასულიყო.
სანდრო _ არა არა ნუცა შენ იყავი მე გავალ
ნუცა _ მე უნდა გავიდე, ძაან კაი იყო შენი გაცნობა სანდრო. უი კოკოშ ჰა ეს წიგნი, რომელიც მთხოვე ძვლივს გიშოვე
მე – აააა.... უი ხო დიდი მადლობა
ნუცა _ აბა ჰე პაკააა
მე სანდრო _ კარგაააად
მე გაოცებული ვიდექი და ხმას ვერ ვიღებდი სანდრო კიდე მეკითხებოდა რაღაცეებს ნუციზე. ისე ავედი სახლში რომ არაფერი არ გამიგია. მთელი გზა ნუცაზე და კოცნაზე ვფიქრობდი. რატომ მაკოცა? ნეტავ რას ნიშნავდა ეს ყველაფერი? და რატომ ვარ საერთოდ ესეთი დაბნეული? რაღაცა მემართება. სახლშიც შევედი და ჩემი საყვარელი ლამპა ჩავრთე რომელიც მკრთალად ანათებდა. წამოვწექი საწოლზე და ჭერს ვუყურებდი რომელიც სავსე იყო ნუცას სურათებით. ვფიქრობდი ყველაფერზე. მგონი შემიყვარდა? არ ვიცი რა არის სიყვარული, მაგრამ რაც მემართება ძაან მსიამოვნებდა. ამხელა სამყაროში მარტო მისი სახე მედგა წინ და ჩემი ფიქრები მხოლოდ მას ეკუთვნოდა. რა კარგი დღე იყო. და აი ის წიგნი რატომ მომცა? წამოვდექი და წიგნს შევხედე. ჯერომ სელინჯერის თამაში ჭვავის ყანაში? გამიკვირდა, ეს წიგნი წაკითხული მქონდა და ნეტავ რამეს უნდა ნიშნავდეს? მეც გადავშალე და პირველივე გვერდზე დავინახე წარწერა. კვირას 6საათზე ბარნოვზე ლიტერატურულში, გკოცნი ნუცა. აი ეხლა კი ნამდვილად გამიხარდა. ჩავიხუტე წიგნი და ნუცას სურათი და ისე ჩამეძინა.
კვირას მთელი დღე სარკესთან ვიდექი ჩემს თავს ვუყურებდი და მინდოდა რომ კარგად ვყიფილიყავი. თან ათასი ტანსაცმელი გამოვიცვალე და საბოლოოდ იმდენი მოვახერხე რომ ცოტა დავაგვიანე.
ლიტერატურულში შევედი და ნუცაც დავინახე, მანაც შემომხედა, გამიღიმა საყვარლად და ხელი დამიქნია. მეც მივედი და დავჯექი.
ნუცა _ ვითომ ერთმანეთს ვიცნობთ დიდი ხანია კარგი?
მე – კარგი და რატომ ეგრე?
ნუცა _ იმიტომ რომ თავისუფლად იყო
მე – ხო მართალი ხარ
ნუცა _ ხო ისე ესეთი მორცხვი რატომ ხარ? რომ მოსულიყავი და გაგეცნე მაგით რამე მოგივიდოდა?
მე – ხო ვაპირებდი მარა....
ოფიციანტი _ რას მიირთმევთ?
მე ნუცას შევხედე და ველოდებოდი რას იტყოდა
ნუცა _ მმმ მე თეთრი ირისი და ყავა მინდა. კოტე შენ?
მე – მეც იგივეს ავიღებ (დაბნეული ხმით ვთქვი ძვლივს)
შემდეგ არ ვიცი რა მეთქვა და ცოტა ხანი ჩუმად ვისხედით და ერთმანეთს ვუყურებდით. რა ლამაზი თვალები ქონდა და რა საყვარლად იღიმებოდა. მინდოდა კიდევ მეკოცნა და ხელი შემეხო მის ტანზე. მინდოდა ეს წუთები არ დამთავრებულიყო.
მე – იცი ძალიან ლამაზი ხარ
ნუცა _ შენც არაგიშავს
მე – მარტო ბატონი თენგიზის ლექციაზე რატომ დადიხარ?
ნუცა _ თენგიზი ჩემი ბაბუაა და ძალიან მიყვარს მისი მოსმენა, ბევრ საინტერესო ამბებს ყვება.
მე – ხო ძალიან კარგი ადამიანია. შენც შენგელია ხარ?
ნუცა _ არა თენგო ბაბუა დედაჩემის მამაა, მე ბერიძე ვარ. შენ?
მე – მე სალუქვაძე
ნუცა _ როდის გაქ დაბადებისდღე? ჰოროსკოპით რა ხარ?
მე – 19დეკემბერს. მშვილდოსანი ვარ. შენ?
ნუცა _ მე 7ივნისს. ტყუპები, მარა აი ჰოროსკოპის არ მჯერა. საერთოდ რა არის დასაჯერებელი? რაღაც უაზრობაა მიდი და ენდე ვარსკვლავებს
მე – ხო ისე გუშინ ის კოცნა....
ნუცა _ რა არ მოგეწონა ჩემი კოცნა?
მე – კი როგორ არა, მაგრამ რას ნიშნავდა?
ნუცა _ არ ვიცი ......
ოფიციანტი _ აი თქვენი შეკვეთა
მე – დიდი მადლობა. ნუცა ის კოცნა რამეს ნიშნავდა?
ნუცა _ იცი რაღაც უაზრო შეკითხვაა. შენი აზრით აქ ვიჯდებოდი?
მე – რავი.....
ნუცა _ ხო და თუ არ იცი დაფიქრდი და მერე გავაგრძელოთ ლაპარაკი. ეხა კიდე მაცადე ცოტას შევჭამ თორემ ვკვდები ისე მშია
ვჭამდით და თან ერთმანეთს ვუყურებდით. მეცინებოდა და იმასაც. თან ვფიქრობდი რაზე დამელაპარაკა.
ნუცა _ ხო ისე უკან რატომ დამყვებოდი? უკნიდან უფრო მოგწონდი?
მე – იცი უკნიდანაც კარგი ხარ და წინიდანაც
ნუცა _ ვაა რა კაი კომპლიმენტია
მე – არა მართლა გეუბნები. იცი მართლა კარგად ვგრძნობ თავს ეხლა იმიტომ რომ ერთადერთი გოგო ხარ რომელთანაც სხვანაირად ვგრძნობ თავს
ნუცა _ და როგორ გრძნობ ჩემთან თავს?
მე – არ ვიცი მარა ძაან კარგად. შენთან ერთად პირველად ვარ მაგრამ არაფერი არ მაინტერესებს ირგვლივ რაც ხდება.
ნუცა _ ხო ისე კამერა აქ ხო არ გაქ შემთხვევით?
მე – კი და რა იყო?
ნუცა _ მგონი კარგად ვარ და ხო არ გადამიღებ სურათებს?
მთელი დღე ერთად გავატარეთ. ვსეირნობდით ერთად, ვუღებდი სურათებს მერე მრგვალ ბაღშიც დავჯექით და კაი ხანი ვიჯექით.
მე – სიგარეტს რატომ ეწევი?
ნუცა _ რავი აბა ისე
მე – არ შეიძლება ცუდია ჯამრთელობისთვის
ნუცა _ კაი მაგაზე ნუ ვილაპარაკებთ (ცოტა მოწყენილი ხმით მითხრა)
მე – იცი ამდენი ხანია გიყურებ და მგონი უნაკლო ხარ
ნუცა _ ხოო? ვაა რა მაგარია?
მე – ხო თან ჩემი თვალებით რომ კარგ გოგოს ვხედავ ცოტა მიკვირს
ნუცა _ ეგ რა პონტში?
მე – კარგად ვერ ვხედავ. მინუსი მაქ მარა სათვალესაც არ ვხმარობ და ლინზებსაც ვერა.
ნუცა _ მეც არ ვიფიქრე ესე ახლოდან რატომ მიყურებსთქო? არა ისე მაგრად საყვარლად იხედები
მე – შენ კიდევ საყვარლად იცინი ძაან
შემდეგ ორივე გავჩუმდით და ერთმანეთს ვუყურებდით. ძაან გვიანი იყო თან და ხალხიც არ დადიოდა ქუჩაში. მას თავი ჩემს კალთაში ქონდა ჩადებული და ორივენი ცას ვუყურებდით. შემდეგ ნუცის დავხედე და მინდოდა მეკოცნა მაგრამ უცბად მობილურის ხმა გაისმა.
ნუცასდედა(მობ) _ სად ხარ? ამოდი დროზე მამაშენი ნერვიულობს
ნუცა _ ხო ამოვალ მალე, უკვე სახლთან ვარ
მე – მიდიხარ?
ნუცა _ ხო უნდა წავიდე
ავდექით და წავედით. ნუცი სახლამდე მივაცილე და მინდოდა მეთქვა რომ მიყვარადა, მაგრამ არ მაცალა ამის თქმა უცბად მაკოცა.
ნუცა _ ეს კოცნა უკვე ბევრს ნიშნავს
აი ამ სიტყვებით დამემშვიდობა. მე კიდევ ფრენა-ფრენით ამოვედი სახლში. ფიქრებმა კვლავ წამიღეს ოცნებებში. აი ეხლა კი ვხვდებოდი რომ მგონი მიყვარდა. რა ლამაზი და დიდებული გრძნობა ყოფილა. ცოდვაა ის ადამიანი რომელმაც არ იცის რა არის სიყვარული. წინ მედგა ნუცას სახე, მისი ულამაზესი თვალები, მესომოდა მისი უსაყვარლესი სიცილი.
რამოდენიმე დღის შემდეგ ჩემთან სანდრო ამოვიდა და ყველაფერი მოვუყევი მასსაც.
სანდრო _ ბიჭო ეგ ხო კაი რომ გაკოცა, მარა იქნებ ყველა ბიჭს ეგრე ექცევა?
მე – არა სანდრიკ შენს ძმობას ვფიცავარ ეგეთი არაა დარწმუნებული ვარ, რაღაც ყველასაგან განსხვავებულია, არ ვიცი რა სიტყვები ვთქვა
სანდრო _ ნეტავ ეგეთი განსხვავებული მეც მომცა ეგრევე რომ მკოცნიდეს
მე – კაი რა დაგემართა? იქნება და რამე ცუდი თქვა?!
სანდრო _ ბიჭო მაგრად მიხარია მარა რავიცი რა, ეგრევე კოცნა რას ნიშნავდა? მაინც უნდა გაარკვიო რა. ჩემი იგივე ძმა ხარ და არ მინდა ვინმე ისეთი შეგიყვარდეს, რომელიც შენი ღირსი არ იქნება
მე – ჯიგარი ხარ სანდრიკ და ყველაფერს ავწონ_დავწონი. არამგონია ცუდი გოგო რო იყოს
სანდრო _ მეც ეგ მინდა ძმაო, მაგას რა ჯობია. კაი ეხა გავიქეცი რაღაც საქმეები მაქვს და გნახავ საღამოს.
სანდროც წავიდა და სახლში მარტო დავრჩი. ვფიქრობდი და ისევ ვფიქრობდი. ყველაფერი მავიწყდებოდა, თითქოს ყველაფერი აღარაფრად გადაიქცა, თითქოს დრო გაჩერებული იყო. საღამომდე გულაღმა ვიწექი ჩემს საწოლზე და ნუცის სურათებს ვუყურებდი. უცბად ზარიც გაისმა კარებზე. მეზარებოდა გაღება, ან კიდევ ვინ უნდა ყოფილიყო? ალბათ მეზობელი, გასაღების დატოვება უნდოდა, მარა 7ის ნახევარზე? ძვლივს წამოვდექი ფეხზე და მივცოცდი კარებთან, გავაღე და ნუცი შემოვარდა. უცბად ვერც მოვედი აზრზე რა ხდებოდა.
ნუცა _ როგორ ხარ კოტე? მაგარი კასეტები ამოვიტანე მაგარი ფილმებია, კიდევ ჩიფსები, შოკოლადები, კოკა, სასმელი და სხვა რაღაცეებიც. ჰა რას გაშტერებულხარ მომეხმარე
ამ სიტყვებს მეუბნებოდა და თან ტრიალებდა აქეთ-იქით.
მე – უი ხო დაიცა
ნუცა _ ჰა ესენი გამომართვი, მიდი ეს კოკა და სასმელები მაცივარში შეაწყვე დანარჩენს მე მოვაგვარებ
მე – ხო კაი
დაბნეული ვემორჩილებოდი ნუცის, თვითონ კი დიდი ქალივით აკეთებდა ყველაფერს. გახსნა თავისი ამოტანილი ჩიფსები და რაღაცეები, მერე ადგა და ტელევიზორთან გაიტანა ყველაფერი
ნუცა _ კოტიკ არ მოგწონს? რა არ მელოდი? უი ხო ისე ძაან კარგად მოწყობილხარ
მე – ხო დიდი მადლობა. ძაან კარგია ყველაფერი. და ისე საიდან გაიგე სად ვცხოვრობდი? ან მშობლები არ დაგირეკავენ?
ნუცა _ კაი დიდი ბოდიში თუ ხელი შეგიშალე
მე – არა ნუცი რა სისულელეა. ძაან გამიხარდა შენი ნახვა
ნუცა _ კაი კაი მიდი შენ ჩართე ჯობია ვიდეო და კინოებს ვუყუროთ. მშობლებს ვუთხარი რომ დაქალთან ვრჩები
ნუციმ ყველაფერი გამოიტანა და კარგათაც მოეწყო. მარტო კინოს ჩართვას ელოდებოდა
მე – ხო ისე რომელი კინო ჩავრთო?
ნუცა _ კოტიკ დღეს შენთან დარჩენაზე უარს თუ არ მეტყვი მაშინ ყველას ყურებას მოვასწრებთ
მე – არა არა რა უარი. პირიქით ძაან მსიამოვნებს ერთად რო ვართ
ძაან დავიბენი და არ ვიცოდი როგორ მემოქმედა. თან მაგრად მიხაროდა და ბედნიერებისაგან დავფრინავდი.
ნუცა _ მაშინ ჯერ არ ბნელა და მელოდრამიდან დავიწყოთ. მანდ კაი ფილმია ერთი, ჯოშ ჰარტნეტი თამაშობს და რო დაღამდება მერე უჟასტიკებს ვუყუროთ უნდა დაგაშინოო
მე – კაი გენდობი შენ. და ვინ შეშინდება მაგასაც ვნახავთ
ჩავრთე ვიდეო, ტელევიზორი და ჩემს საყვარელ პუფებში ჩავსხედით, შუქებიც ჩავაქრეთ. მე როგორც ყოველთვის ახლოს მივიწიე ტელევიზორთან ჩემი მხედველობის გამო
ნუცა _ აუ რა სასაცილო ხარ თვალებს რო პრუწავ
მე – დიდი მადლობა
ნუცა _ მოდი რა მოიწიე რა უკან. მარტო ხო არ ვიჯდები
მე – ხო მარა ვერ ვხედავ, მაშინ შენ მომიყვები რა მოხდება
ნუცა _ რა სულელუკა ხარ რა
მე – რატომ ვარ სულელი?
ნუცა _ კაი კაი დაიწყო კინო და გაჩუმდი
კინოც დაიწყო. მთელი კინო ორივე ჩუმად ვისხედით და ვჭამდით სასუსნავებს. მერე ნუციმ თავი დამადო და ძალიან რომანტიკული სიტუაცია წარმოიქმნა, ფილმიც ისეთი იყო რომ სიყვარულის გრძნობას გაგიღვივებდა. ბოლოში კიდევ ნუციმ ისეთი ტირილი ატეხა რომ მეზობლები კინაღამ ამოგვივარდნენ.
ნუცა _ აუუ რა მაგარიაა, აუუ აღარ შემიძლიაა, კიდევ კაი ნახეეეს
მე – კაი ნუცი დაწყნარდი ყველაფერი ხო კარგად მორჩა და რა გატირებს?
ნუცა _ აუუ მაგარი მომენტი იყო ძაან
მერე უცბად გაჩუმდა, ცრემლები მოიწმინდა და მოკვდა სიცილით. ძალიან ცვალებადი ხასიათი ქონდა. ცუდი ხასიათიდან უცბად ეგრევე მხიარულ ხასიათზე გადადიოდა. არ გავდა სხვა გოგოებს, რაღაც ყველასგან განსხვავდებოდა და მე მასში ეს მომწონდა. თან როგორ ანათებდა მისი ცრემლიანი, ცისფერი თვალები. რა სიცილი ქონდა უბრალოდ მოგინდებოდა მთელი ცხოვრება მისი, მარტო, ყურება.
ნუცა _ კაი კაი ეხა მიდი უჟასტიკები ჩართე უნდა შეგაშინოოო
მე – კაი ვნახოთ. მართალია არ მიყვარს უჟასები, ისინი ადამიანის ფსიკიგაზე ცუდად მოქმედებენ და წარმოქ..........
ნუცა _ ეეე დაიცა რა ნუ ფილოსოფოსობ. უბრალოდ აღიარე რო გეშინია
მე – მაგასაც ვნახავთ ვინ იქნება ბოლოს შეშინებული
ნუცა _ კაი ვნახოთ. კაი ეხა მოდი აქეთ მოიწიე
კინოც დაიწყო. ვერ ვიტანდი უჟასებს. არ მეშინოდა მარა რაღაც არ მომწონდა. მთელი კინო დაძაბულები ვისხედით ერთმანეთზე ჩახუტებულები. მთელი კინო პანიკებში იყო ნუცი. ზოგჯერ ისე მომიჭერდა ხელს ხელზე რომ სისხლს მიჩერებდა. მთელი ღამე თითქმის კინოების ყურებაში გავატარეთ. თან მე ძირითადად მაინც ნუცის ვუცქერდი. ძალიან ლამაზი იყო. ისეთი ლამაზი რომ ანგელოზებსაც შეშურდებოდა. რაღაც დროის შემდეგ დავინახე რომ ჩასძინებოდა. რა საყვარლად ეძინა. ნეტავ რა სიზმარს ნახულობდა? მინდოდა მეკოცნა მის ულამაზეს ტუჩებზე, მაგრამ ვერ ვბედავდი. ესე ვუყურებდი კაი ხანი, მერე ძვლივს გავბედე და ვაკოცე. კოცნის დროს ნუცის გამოეღვიძა მეც უკან ნელ-ნელა წამოვიღე თავი და დავინახე მისი სიყვარულით სავსე თვალები და ღიმილი.
ნუცა _ მანდამაინც მძინარესთან უნდა გაბედო კოცნა?
მე – უიი...
ნუცა _ კაი გაჩუმდი
და თვითონაც მაკოცა. ესე გრძელდებოდა დაახლოებით 5წუთი. თავი სამოთხეში მეგონა, ჩემზე ბედნიერი არავინ არ იყო. მართლა მაგრად მსიამოვნებდა მასთან ერთად ყოფნა. მახსენდებოდა წიგნებიდან ამოღებული სიტყვები. სიყვერული შეჩვევაა, სიყვარული სიამოვნებაა, სიყვარული კოცნაა, სიყვარული სილამაზეა და ა.შ.
მე – ნუცი იცი მე შენ მგონი მიყ.....
ნუცა _ კოტე ძაან მეძინება და გთხოვ მაგაზე სხვა დროს ვილაპარაკოთ კაი?
მე – ხო კაი
ნუცა _ გთხოვ ეხლა დავიძინოთ
რა მექნა, მაინც არ მაცადა მეთქვა თუ როგორ მიყვარდა. ალბათ ძალიან დაღლილი იყო, არაუშავს სხვა დროს დაველაპარაკები მაგაზე.
მერე უცბად გამახსენდა სანდროს სიტყვები. უცბად დავიბენი, ნუცის კიდევ დასძინებოდა. მთელი ღამე ისევ ფიქრებში გავატარე. მარა მალე მეც ჩამეძინა.
ნუცა _ გაიღვიძეე! მძინარე მზეთუნახავოო!! ყავა და ნამცხვარი მოგიმზადეე მოდი დროზეე
მე – მოვდივარ მოვდივარ.
დილის 10სთ იყო. ავდექი ჩავიცვი და გავეედი მეორე ოთახში. ნოცი ძირს იწვა და ტელევიზორს უყურებდა. საჭმელიც იქვე იატაკზე იყო გაწყობილი. მეც შევუერთდი ნუცის, თან ძაან სასაცილოდ იყო გამოწყობილი. ჩემი შორტები და მაიკა ეცვა.
მე – ძაან გიხდება ჩემი ტანსაცმელი
ნუცა _ არ დამცინო თორე ჩემს ჩაიცმევ
მე – არა მართლა მაგრად გიხდება
ნუცა _ კაი კაი. აუ ისე არ ეზარებათ ყოველ დილით ადგომა ამ ჟურნალისტებს? და მერე ხალხის გართობა?
მე – რა ქნან ეგეთი სამსახური აქვთ
ნუცა _ შენ მიდი ჭამე და დალიე სანამ გაგიცივდა. ხო ისე სურათებს არ გადამიღებ?
აი აქედან დაიწყო სილამაზე და ხელოვნება. მე და ნუციმ მოვიარეთ მთელი თბილისი და ყველგან გადავიღეთ სურათები. ზოგი სურათი ძალიან სასაცილო იყო, ზოგიც სერიოზული. თითქმის ყველანაირი სურათი მქონდა მისი. თან ისე შევეჩვიეთ ერთმანეთს რომ მთელი დღეები ერთად ვიყავით, მაგრამ სიყვარულზე არ დავლაპარაკებულვართ საერთოდ. ეგ არაფერი დიდი პრობლემა არ იყო. პრობლემა ის იყო რომ ძალიან ბევრ სიგარეტს ეწეოდა და მე არ მომწონდა მასში ეს თვისება. ერთხელ ჩემთან სახლში ვიყავით.
იატაკზე ვიწექით დაღლილები და ვლაპარაკობდით.
მე – ნუცი შენი ოცნება რა არის?
ნუცა _ ყველასგან განსხავებით ფული არ მინდა მადლობთ მაქვს. ალბათ სიგარეტს რომ დავანებო თავი, რა თქმა უნდა შენს გამო
მე – ძალიან კარგი, ეგ რომ გინდა მარა ეგ ოცნება არაა.
ნუცა _ ოცნება არ ვიცი. არ დავფიქრებულვარ არასდროს. შენ მითხარი რაა შენი ოცნება. ალბათ ადრიანა ლიმასთან სექსი როგროც ყველა ბიჭს ხო?
მე – ნუ მაგაზეც არ ვიტყოდი უარს მაგრამ არაა ეგ ჩემი პირველი ოცნება
ნუცა _ აბა რა არის შენი პირველი ოცნება?

მე – ნუ ფულზე მეც გეთანხმები. ჩემი აზრით სიყვარული ფულზე მეტია, ფულზე კი არა ცხოვრებაზეც. მინდა რომ მიყვარდე მთელი ჩემი ცხოვრება და სიკვდილის შემდეგაც თუ არსებობს სიცოცხლე მინდა რომ იქაც მიყვარდე. იცი სიყვარული მარადიულია და არ კვდება არასდროს. ნუცი მე შენ მიყვარხარ და მინდა რომ შენგანაც იგივე გავიგო
ნუცა _ კოტე არ მინდა რომ გული გატკინო. არ ვიცი ჩვენს ურთიერთობას რა დავარქვა. მაგარად მომწონხარ, მგონი მეტიც მაგრამ არ მინდა სიყვარულზე ლაპარაკი
მე – რატომ ნუცი ვერ ვგებულობ ვერაფერს. ვინმე გყავს?
ნუცა _ შენ რა გგონია რომ სხვაც მყავს? ეგრე მიცნობ?
მე – რავი არ ვიცი იქნება და შენ მეტყვი მიზეზს, თუ ყველა ბიჭთან ისე ხარ როგორც ჩემთან და მხოლოდ ერთობი?
ნუცა _ რაა? შენ რა ეგეთი გგონივარ?
ნუცი წამოხტა გამწარებული და წასვლა დააპირე მაგრამ შევაჩერე
მე – ნუცი აღარ ვიცი რა ვიფიქრო, გთხოვ მითხარი რამე
ნუცი გაჩერდა, შემობრუნდა, დავინახე მისი ცრემლიანი თვალები და ნერვიული ხმით მითხრა.
ნუცა _ იცი შენ ჩემთვის პირველი ბიჭი ხარ. ჩემს სიცოცხლეში არავინ არ მყოლია, მაგრამ არ მიყვარხარ არაა გაიგე?!
და უცბად აუტყდა ხველება, ისეთი რომ კინაღამ დაიხრჩო.
მე – რა გჭირს ნუცი რა
ნუცა _ გთხოვ გამიშვი და მერე დაგელაპარაკები.
მეც ხელი გავუშვი და სახლიდან გაიქცა. მისმა სიტყვებმა გული მომიკლა. თითქოს რაღაცა წამართვა. მუხლები მომეკეცა და დავეცი. არ ვიცოდი რა მექნა ან რა მეფიქრა. უნდა გამერკვია ყველაფერი, მაგრამ უცბად თავი ამტკივდა და თვალები დამიბნელდა. მეგონა გონება დავკარგე, მაგრამ უფრო მხედველობის დაკარგვას გავდა. კიდევ კაი სანდრო ამოვიდა მალე და საავადმყოფოში წამიყვანა.
ექიმი _ შენს მეგობარს დასვენება ჭირდება, ძალიან გადაეღალა თვალები ალბათ ძალიან ბევრს მუშაობს. ცოტა ხანი დაისვენოს
სანდრო _ ექიმო ხო კარგად იქნება? რა ჭირს?
ექიმი _ არ ვიცი რა გითხრა. მშობლები სად არიან კოტესი?
სანდრო _ ექიმო მითხარით რა ჭირს კოტეს! ის ჩემი ძმაა გაიგეთ!
ექიმი _ მძიმედაა ძალიან. შენს ძმაკაცს გლაუკომა აქვს
სანდრო _ რას ნიშნავს ექიმო გლაუკომა მითხარით
ექიმი _ შენი ძმაკაცი მალე დაბრმავდება
(დიდი ფიქრის და დარდის შემდეგ სანდრო აგრძელებს)
სანდრო _ ექიმო ეხლა როგორაა?
ექიმი _ ეხლა კარგადაა, დროებით დაკარგა მხედველობა, ალბათ ან ძალიან გადაეღალა თვალები ან რამეზე ძალიან ინერვიულა, მაგრამ მალე ალბათ საერთოდ დაკარგავს მხედველობას. ძალიან ვწუხვარ
სანდრო _ ექიმო რამეს ვერ ვიღონებთ? ვერ გადავარჩენთ?
ექიმი _ გადარჩენით გადარჩება, მაგრამ მხედველობას ვერ შევუნარჩუნებთ
მე რაღაც წამლები გამომიწერეს და საავადმყოფოდან გამოვედედი. სანდრომ მითხრა რომ ნერვიულობის ან გადაღლილობის გამო დავკარგე მხედველობა, არაფერი არაა საშიშიო. მე არ ვდარდობდი ჩემს თვალებს, სულ ნუციზე ვფიქრობდი. ისევ ის სიზმარი ვნახე მხედველობის დაკარგვისას, ოღონდ ეხლა ის გოგო ვიცანი, ნუცი იყო. ისევ სადღაც მივდიოდით, მერე ნუცი იკარგებოდა. ისევ ის კარები, მაგრამ კიდევ ვერ ვახერხებდი მისვლას. ნეტავ რას ნიშნავდა? არ ვიცი არა. ეხლა მთავარია ნუცი ვნახო და ველაპარაკო ჩვენზე, მაგრამ ნუცი აღარც ლექციებზე ჩანდა, აღარც ქუჩაში, აღარც მარკეტებში და არსად. თითქოს აორთქლდა ჩემი ცხოვრებიდან. სიყვარული სიყვარულმა წამართვა. სტრესში ჩავარდი. აღარც ლექციებზე დავდიოდი, აღარც გარეთ გავდიოდი, აღარც ტელეფონს ვიღებდი. ვიჯექი მარტო სახლში და ნუცის სურათებს ვუყურებდი. ცრემლები მომდიოდა მთელი დღეები, ღამეც ვერ ვიძინებდი, მხოლოდ წარსულის მოგონებებში ვცხოვრობდი ბედნიერად, მაგრამ ეს ბედნიერებაც ნელ-ნელა ქრებოდა. ჩავაბნელე მთელი სახლი და ვიჯექი მარტო. მთელი სახლი მხოლოდ სურათებით გავავსე. ველოდებოდი იმედს, რომელიც ადამიანს არასოდეს არ ტოვებს მარტო. იმედი ღმერთივითაა, როგორც სიყვარული. თითქოს იმედი და სიყვარული ერთმანეთთანაა დაკავშირებული. ერთი წავა და მეორე მოვა. რა საოცებაა. მაგრამ ორივე ერთად ღმერთია. იმ იმედით ვიჯექი, რომ ღმერთი ადამიანს მარტო არასდროს არ ტოვებს.

კარებზე ზარი. თითქოს გულმა მიგრძნო რომ ნუცი იყო. ავდექი და გავაღე. უცბად მართლაც ნუცი შემოვარდა კასეტებით და სასუსნავებით ხელში.
ნუცა _ კოტე როგორ ხარ? რა ამბავია აქ? მიდი დროზე მიალაგე კასეტები მოვიტანე და ჩვენი საყვარელი სასმელ-საჭმელი.
მე – ნუცი
ნუცა _ რა არ გაგიხარდა ჩემი დანახვა? ესე უნდა შემხვდე?
უცბად გავექანე და ჩავეხუტე. ისე მოვუჭირე ხელები, ვეღარ სუნთქავდა
მე – სად იყავი ნუცი რატომ დამტოვე?რატომ?
ათასი შეკითხვა ერთდროულად მივაყარე.
ნუცა _ მოდი ჯობია დღეს მთელი ღამე ისევ ისე გავატაროთ და ხვალ დავილაპარაკოთ
ნუციზე უარის თქმა არ შემეძლო და ის ღამე ჩახუტებულები ვიწექით პუფებში. კინოების ყურებაში ჩაგვეძინა.
ნუცა _ გაიღვიძე მძინარე მზეთუნახავო!!! ყავა და ნამცხვარი მოგიმზადე
მეც ავდექი და გავედი იქით და დავინახე ულამაზესი ნუცის გაშიშვლებული სხეული. დავიბენი და არ ვიცოდი რა მექნა.
ნუცა _ მინდა რომ ჩემი ყველანაირი სურათი გქონდეს
მეც უხმოდ დავავლე კამერას ხელი და დავიწყე გადაღება. ვუყურებდი და ვაფრენდი მასზე. რა ლამაზი იყო. შიშველი იდგა და ისე მიყვარდა რომ ერთი ბოროტი ზრახვაც არ გამჩენია და მაშინ გამახსენდა სიტყვები, სიყვარული სილამაზეა, სიყვარული არა მარტო ფიზიკურად უნდა გიყვარდეს არამედ მთელი შენი არსებით. ეხლა კი ნამდვილად დავრწმუნდი რომ ნუცი ჩემი გულის მეორე ნაწილი იყო.
დიდი ხანი ვიღებდით სურათებს მერე ნუციმ ჩაიცვა ჩემი შორტი და მაიკა და შემოჯდა ფანჯრის რაფაზე თან სიგარეტს მოუკიდა. მე კიდე წავედი და ყველა სურათი ამოვბეჭდე. ჩუმად შევედი ჩემს ოთახში და გავაკარი ყველა. ნუცი ჩემს ოთახში ნამყოფი არ იყო ამდენი ხანი. იქ არავინ არ შემყავდა და არც ეხლა არ შემიყვანია.
ნუცა _ რას მალავ იქ შენს ოთახში? ჰა ვინმე გყავს?
მე – როცა დრო მოვა შეგიყვან და დამალვას რაც შეეხება იქ მხოლოდ ჩემი წიგნები იმალებიან
ნუცა _ კოტე იცი ვიცი ძალიან უცნაურად წავედი და მინდა დაგელაპარაკო ყველაფერზე
მე – ნუცი შენ იცი რომ მე ძალიან მაგრად მიყვარხარ, ჩემს სიცოცხლეზე მაგრად მიყვარხარ და მინდა სულ ერთად ვიყოთ. შენთვის ყველაფერს გავაკეთებ და ყველაფერს დავთმობ და ვიცი რომ შენც გიყვარვარ და მაინტერესებს რატომ არ მეუბნები
ნუცი მიყურებდა თვალებში და ცრემლები მოდიოდა თვალებიდან. თითქოს თავის ცრემლებს უნდოდათ რაღაცის თქმა, მაგრამ ვერ ახერხებდა. იდგა ჩუმად და ნერვიულობდა. ვაკვირდებოდი ნუცის და მეჩვენებოდა, რომ რაღაცის თქმა უნდოდა, მაგრამ ვერ ამბობდა. უცბად აუტყდა ხველება, რომელიც დიდი ხანი გაგრძელდა, მე ეს უბრალოდ ხველება მეგონა, მაგრამ როცა დავინახე ნუცის პირიდან სისხლი მოდიოდა ეგრევე ხელებში ავიყვანე, სწრაფად ჩავედი ქვევით და თავისივე მანქანით საავადმყოფოში წავიყვანე.
მე – ნუცი ნუცი ნუ გეშინია დაიცა მალე მივალთ საავადმყოფოში
ნუცა _ კოტე.... კოტე.....
მე – ჩუმად არ ილაპარაკო ჩუმად მალე მივალთ
ნუცის ისევ ახველებდა და ცუდად იყო მე კიდევ შოკში ვიყავი არ ვიცოდი რა ხდებოდა. მალე საავადმყოფოშიც მივედით.
მე – დროზე ექიმი ცუდადაა გოგო დროზე სად ხართ ვინმემ მიშველეთ
ექიმები გამოვიდნენ ნუცი სადღაც პალატაში შეიყვნეს მეც შევყევი, მაგრამ ექიმის თხოვნით გარეთ გამოვედი.
ვიჯექი და ველოდებოდი ექიმის ცნობას ნუცის შესახებ. ძვლივს გამოაღწია პალატიდან ექიმმა და მივარდი გიჟივით.
მე – ექიმო როგორაა გოგო მითხარით, ოღონდ არ მითხრათ ცუდადააო
ექიმი _ ჩემო ბიჭო ძალიან ვწუხვარ, შენი მეგობარი ძალიან ცუდადაა
მე – რა ჭირს ექიმო მითხარით ძალიან გთხოვთ
ექიმი _ ეჰ ესეთ ახალგაზრდას და ესეთ ლამაზ გოგოს რატომ უნდა დაემართოს ესეთი რაღაცა
მე – რა ექიმო რააა!!!!
ექიმი _ ფილტვის კიბო აქვს, ძალიან ვწუხვარ
ჯობდა ვიღაცას თავი მოეჭრა ჩემთვის ვიდრე ეს სიტყვები გამეგო, მუხლები მომეკვეთა და ჩავიჩოქე. რატო, რისთვის ღმერთო?
მე – ექიმო, გადარჩება?
ექიმმა შემომხედა სევდიანი თვალებით. პასუხი ვერ გამცა შეკითხვაზე უბრალოდ თავი გააქნია.
ესე ვიყავი დიდი ხანი. არ ვიცოდი რა მექნა, რითი დავხმარებოდი ჩემს სიყვარულს. რა მემოქმედა. ისევ წარსულის ფიქრები და ისევ ის წყეული სიზმარი. ცოტა ხნის შემდეგ წამოვდექი. თავი ხელში ავიყვანე და შევედი პალატაში. დავინახე მისი გაფითრებული სახე და ცრემლიანი თვალები, რომლებიც ჩემს მიმართ იყო მომართული. მივედი და იქვე ჩამოვჯექი საწოლზე. ვერ შევიკავე თავი და ცრემლები წამომივიდა.
ნუცა _ კოტე, კოტე, ბიჭი ხარ და ცრემლები არ გეკადრება. შემომხედე
მე – ნუცი არ ვიცი რა ვქნა
ნუცა _ კოტე შენ ძალიან კარგი ბიჭი ხარ. შენ არ უნდა დაიტანჯო. შენ კარგ მომავალს იმსახურებ.
მე – ნუცი ნუ ლაპარაკობ ეგრე
ნუცა _ მე ყველაფერი კარგად ვიცი. ის პერიოდი როცა ვერ მხედავდი გერმანიაში ვიყავი და მაშინ გავიგე, რომ ვეღარ გადავრჩებოდი
მე – ნუცი უნდა იცოცხლო ძალიან გთხოვ
ნუცა _ კოტე გთხოვ წადი ძალიან გთხოვ, არ მინდა ესეთი გახსოვდე.
მე – არა ნუცი ვერ წავალ, ან როგორ უნდა წავიდე? ან სად წავიდე?
ნუცა _ კოტე თუ გიყვარვარ წადი გთხოვ
მე – მაშინ დამპირდი რომ გნახავ კიდევ
ნუცა _ მე შენთვის რაღაცა უნდა მეთქვა და აუცილებლად გეტყვი, ოღონდ ეხლა წადი
წამოვედი საავადმყოფოდან. ისევ ჩემი ბნელი ოთახი, ისევ მისი სურათები და მხოლოდ წარსულის მოგონება. ცრემლები, დარდი, გაბრაზება, ეჭვი და ყველა გრძნობა მქონდა ერთმანეთში არეული. თუ სიყვარული მოკვდებოდა რაღათ მინდა მაშინ ცხოვრება? რისთვის ვიცოცხლო? მაგრამ მაინც ისევ იმედი მოვიდა ჩემთან. მაინც რაღაც პატარა რწმენის ნაპერწკალი მაინც მქონდა. ველოდებოდი ნუცის და აი კიდევ ერთი საღამო და ისევ კარებზე ზარი.
ნუცა _ როგორ ხარ კოტე? მიდი ჩართე ვიდეო მაგარი კასეტები ამოგიტანე და ჩვენი საყვარელი საჭმელ-სასმელი. რა იყო არ გაგიხარდა?
ისევ კარგად გამოიყურებოდა, როგორც ყოველთვის. გავექანე და ჰაერში ავიტაცე. ძალიან დიდ ხანს ვიყავით ჩახუტებულები და ვკოცნიდი ყველაგან.
მე – ხო ისე შენთვის საჩუქარი მაქვს
ნუცის ხელი მოვკიდე, თვალები ავუხვიე და ჩემს ოთახში შევიყვანე. მერე ავუხილე თვალები და დაინახა მხოლოდ მისი სურათებით გაწყობილი ოთახი. სიხარულისგან არ იცოდა რა ექნა და გადამეხვია. ძალიან გაუხარდა.
ნუცა _ მაგრად ძალიან მაგრად მიყვარხარ
ძალიან მესიამოვნა ეს სიტყვები მისგან და თავს კარგად ვგრძნობდი რომ ის ბედნიერი იყო.
მერე ისევ ისე ყველაფერი. კინოებს ვუყურებდით, მარა არც ერთს არ ჩაგვეძინა. უცბად ნუციმ გამორთო ტელევიზორი.
ნუცა _ ხო იცი რომ ვერ გადავრჩები? აი რატომ არ გეუბნებოდი რომ მიყვარდი. არ მინდოდა დამეტანჯე. მაგრამ ეხლა გეტყვი რომ მაგრად მიყვარხარ
გადამეხვია და მაკოცა. ეს იყო ჩემს ცხოვრებაში ყველაზე ბედნიერი და უბედური წუთები. მთელი ღამე ერთად გავატარეთ სიყვარულში და ერთმანეთის ალერსში. მართლაც ლამაზი ყოფილა სიყვარული, ეს ისეთი გრძნობაა რომელიც გონიათ ყველამ იცის მაგრამ არავინ არ იცის რა არის. სიყვარულს არც საზღვრები აქვს არც ასაკი არც მოკვდავია და არც უკვდავი. სიყვარულის ახსნა ჩემი აზრით მხოლოდ ღმერთს შეუძლია.
დილით ველოდებოდი ნუცის თავზე დადგომას. მაგრამ არავინ არ გამაღვიძა. ავდექი და სახლი ცარიელი დამხვდა. მხოლოდ წერილი.
კოტე მე შენ მიყვარხარ და სადაც არ უნდა ვიყო მუდამ შენი ერთგული დავრჩები. იცი შენ მართლა დამანახე რა ლამაზია სიცოცხლე და როგორ მინდა რომ მქონდეს იმის შანსი რომ ვიცოცხლო. ერთად ერთი ის მიხარია რომ სიყვარული მაპოვნინე და ეს ისყვარული შენ ხარ. მიყვარხარ. გთხოვ არ მომძებნო. შენი ნუცა
მხოლოდ ეს სიტყვები და ცარიელი სახლი. თვალები დავხუჭე ისევ წარსულის ფიქრებში გადავარდი. ცრემლები. არ მინდოდა გამეხილა თვალები და შემეხედა სასტიკი ცხოვრებისთვის. თითქოს ღმერთმა ისმინა ჩემი თხოვნა.
მე – სად ვარ?
მამა _ კოტე მე ვარ
მე – მამა? რა მაქ თვალებზე?
მამა _ შვილო კოტე
ვიგრძენი მამაჩემის თბილი სხეული, როგორ ჩამეხუტა და ჩემი ცხოვრების განმავლობაში პირველად ვიგრძენი მამაჩემის ტირილი.
მე – მამა რა იყო რა მოხდა?
მამა _ არაფერი კოტე არაფერი
ვერაფერს ვერ ვხვდებოდი, მეგონა რაღაცა მეკეთა თვალებზე, მაგრამ ხელის შეხების შემდეგ მივხვდი, რომ დავბრმავდი. მაგრამ ის მიხაროდა რომ მარტო ნუცის სახე მედგა წინ და სხვა არაფერი. ან კიდევ რა აზრი ქონდა სხვა რამეს? მადლობა ღმერთო რომ, მხოლოდ მას ვხედავ და არავის სხვას.
ინსტიტუტიდანაც გარიცხული ვიყავი. მაგრამ ჩემი დავალება მაინც შევასრულე და თენგიზს სანდრომ გადასცა ჩემი ნამუშევარი სილამაზეზე
ნუციზე არაფერი არ მსმენია არსად. მე რა უნდა მეკეთებინა? მარტო ვეღარ ვიცხოვრებდი და ცოტა ხნით სოფელში წამიყვანეს. მზის შუქსაც ვერ ვხედავდი. ვცხოვრობდი მარტო მოგონებებში. ერთხელ ყველანი წასულები იყვნენ. ავდექი და ქვევით ოთახში ჩავედი. ბაბუაჩემს ნადირობა უყვარდა ძალიან. დავჯექი მისი თოფის წინ. ჩემი კამერა ხელში მეჭირა და მხოლოდ მასში ჩაწერილ ხმას ვუსმენდი. ვიტანჯებოდი და სული მეხუთებოდა. აღარ შემეძლო მის გარეშე. მტანჯავდა ის გრძნობა, რომ თითქოს მისი გადარჩენა შემეძლო და ვერ გადავარჩინე. არ ვიცი რატომ მაგრამ დამნაშავედ მიმაჩნდა ჩემი თავი. და ისევ სიტყვაბი, უსიყვარულოდ სიცოცხლე უაზრობაა.
ამ დროს გაისმა თოფის ხმა.
სწორედ იმ დროს დალია სული ნუციმაც. თითქოს ბედისწერა იყო ეს ყველაფერი. თითქოს ორ ადამიანში ცხოვრობდა ერთი სული. სწორედ იმ დროს უყურებდა მთელი ინსტიტუტი კოტეს პრეზენტაციას რომელსაც სილამაზე ერქვა. სადაც მხოლოდ ნუცას სურათები იყო ნაჩვენები. აუდიტორიაში სამარისებური სიჩუმე სუფევდა. მხოლოდ ცრემლები და ოვაციები. ალბათ ეს იყო ნამდვილი სიყვარული.
რა არის სიყვარული? სიყვარული თვითმკვლელობაა, რომელიც გავიწყებს საკუთარ თავს და დამოკიდებულს გხდის შენი გულის მეორე ნახევარზე. ესეთი სიყვარული ალბათ მხოლოდ სულიერად ამაღლებულ ადამიანებს შეუძლიათ.