დილით 10 საათზე გამეღვიძა, ვეცადე მაგრამ ძილი ვეღარ შევიბრუნე, ავდექი და ეგრევე სააბანოში შევედი, დაბლა ჩავჯექი და ასე ჩაკუზულმა მივიღე შხაპი. წყლის წვეთებს ჩემი თვალებიდან წამოსული ცრემლები შეერია და ისევ წარსულზე ფიქრით დავკავდი. როცა ჩავიცვი დაბლა ჩავედი, აგვისტო იწურებოდა. სამზარეულოში დედას საუზმე მოემზადებინა მეც ჩემ ადგილას დავჯექი.
---------------------------------------------------------
გამარჯობათ. მე ნინა წიკლაური ვარ, 21 წლის. ვარ 3 კურზე. ვცხოვრობ მშობლებთან ერთად, დედმამიშვილი არ მყავს, დედისერთა ვარ. რაც შეეხება პირადულს...მოდი შევწყვიტავ რადგან ისევ ტირილი არ მინდა. მოკლედ გეტყვით მყავდა შეყვარებულები, რომელმაც ასე უბრალოდ ადგა და მიმატოვა. და დღემდე მას ვგვლოვობ რადგან ვერ ვივიწყებ. რაც შეეხება მეგობრებს ერთადერთი ბავშვობის დაქალი ნატა, რომელიც გამუდმებით ჩემთანაა.
-დედა ყავა დამისხი რა (მე)
-ნინა ხომ იცი დღეს სტუმრები გვყავს და შეეცადე მალე მოხვიდე სახლში. (დედა)
ყავა დავლიე და საუზმეც მივირთვი, შემდეგ ჩემს ოთახში ავედი და უნივერსიტეტში წავედი. როგორც ყოველთვის ლექციაზე მოწყენილობა იყო, მერე კიდე ბოლოს ხელმძღვანელი შემოვიდა, მას კი საშინლად სიმპატიური, აი რო იტყვი კანფეტივით ბიჭი შემოჰყვა, ყველა მას მიაშტერდა, მართლაც სიმპატიური იყო:შავი აბურდული თმა, ვარდისფერი სქელი ტუჩები, სწორი ცხვირი, და საშინლად ლამაზი მწვანე თვალები. მაღალიც იყო და გამხდარი, ათლეტური სხეული და კუნთები ტანსაცმელშიც კი ეტყობოდა. 
ფიქრებიდან გამოვედი ლექტორის ხმა რომ გავიგე:გაიცანით თქვენი ახალი კურსელი, ცოტნე ბერიძე.
ერთადერთი რაც კითხვა გამიჩნდა რომ როგორ მოხვდა პირდაპირ 3 კურსზე, ან თუნდაც სხვა უნივერსიტეტიდან გადმოვიდა? რა ვიცი. და ყველაზე მეტად რაც არ მინდოდა ჩემს გვერდით დაესვა, მართალია ეს არ უქნია მაგრამ არც ნაკლები. 
-ცოტნე შეგიძლია აი იმ გოგონას წინ დაჯდე, ჩემზე მიანიშნა. 
ჩემს გვერდით არავინ იჯდა.
ლექცია დასრულდა და წამოვედი, ნატასთან უნდა ავსულიყავი. მასთან რომ მივედი მოვუყევი ახალი ბიჭის შესახებ. 
-და კიდევ ხო მართლა დღეს მამაჩემის ბიზნეს პარტნიორი გვყავს სტუმრად, დედაჩემმა კიდევ ვიღაცები დაპატიჟა, თუ გინდა შენც წამოდი.
-კარგი წამოვალ (ნატა)
--------------------------------------------------------------
მამაჩემი ბიზნესმენია, დედაჩემი დიასახლისი. არასდროს გვიჭირდა მატერიალურად, ყოველთვის მქონდა ის რაც მჭირდებოდა მაგრამ ვცდილობდი ფულის ქონის გამო ზედმეტი არაფერი მქონოდა. ხო მართლა არ მიყვარს რომ ვლაპარაკობ თუ როგორი ლამაზი ვარ მაგრამ ეს მართლაც ასეა, ბევრი თაყვანისმცემელი მყავს და ყველა დამდევს მაგრამ მე არავინ მაინტერესებს. მაქვს:მუქი ზღვისფერი თვალები, წითური თმა, ჭორფლებიც ბლომად მაქვს სახეზე. საკმაოდ მაღალი:175 ვარ და გამხდარიც. ვცხოვრობ კერძო სახლში.
სახლში რომ მივედი სტუმრები ჯერ მოსულები არ იყვნენ, დედაჩემი კი რაღაცეებს ამზადებდა. უხმოდ ავედი ჩემს ოთახში, ტანსაცმელი არც გამიხდია და აბაზანში შევედი "მის" სურათიც თან შევიყოლე, უბრალოდ წყალი მჭირდებოდა ეს მე ზედმეტი ემოციებისგან მათავისუფლებდა. ტანსაცმელი სულ დამისველდა მის სურათს კი გაუჩერებლივ შევცქეროდი და ველაპარაკებოდი:ასე რატომ მომექეცი? მე ხომ ახლაც მიყვარხარ, მიუხედავად იმისა რომ ამას არ იმსახურებ, არ იმსახურებ და მაინც მიყვარხარ, მინდა რომ მძულდე, მთელი არსებით მძულდე მაგრამ არ შემიძლია. როგორ მეზიზღები ასე რომ მომექეცი. ცრემლები ღაპა-ღუპით ჩამომდიოდა. როცა გული ვიჯერე ცრემლები მოვიწმინდე, ვიბანავე და ტანსაცმელიც გამოვიცვალე, სურათი სულ დასველებული იყო, არ ვიცი რატომ მაგრამ ნაგვის ურნაში ჩავაგდე. 1 საათის მერე დედამ დამიძახა:სტუმრები მოვიდნენ და ჩამოდიო. მეც მოვწესრიგდი, თვალები დავიწყნარე და დაბლა ჩავედი. მამას ბიზნეს პარტნიორი ვიცანი, აქამდეც მყავდა ნანახი მაგრამ როგორც ჩანს შვილთან ერთად იყო, როგორც დედამ მითხრა, მის გაცნობასაც ვაპირებდი მაგრამ რათ გინდა, როცა ჩემი და მისი თვალები ერთმანეთს შეეჩეხა, გაუცნობიერებლად არ ვიცით რატომ ორივემ ერთდროულად წამოვიძახეთ:ის არის!!! და ყველამ ჩვენ შემოგვხედა, ნატას ჩათვლით.

შემიფასეთ, შევეცდები შემდეგი მალე დავდო