ცრემლებით მოწმენდილი ცა ნაწილი პირველი ასე დაიწყო ჩემი პირველი მუზა დავწერე 2011 წელს ავადმყოფობის.პერიოდში.მქონდა ჰაიმორიტი და ფრონტიტი მოკლედ დავწერე რომელიც მართლა ზღაპრის სტილში იყო და საშინლად არ მომწონდა სამწუხაროდ, მერე სამსახურში დავდგით მანამდე ვემზადებოდით.ამისთვის ხელის თოჯინები გავაკეტეთ კაბები ჩვენ შევკერეთ თავი სველ თექაში ამოვავლეთ.პრემიერამდე იქ კიდევ რობოტიო მეფეო ეგეთი მსგავსი სისულელეები ჩაამატეს.მე რათქმაუნდა უარი ვეღარ ვუთხარი მკითხველი ვიყავი. მერე უფრო სერიოზულად მივუდექი ამ საქმეს და ეხლა ვათანამედროვებ.და ვნახოთ რა გამოვა აქ რომ გამოვაქვეყნებ.ჯერ არ ვიცი პერსონაჟები უფრო ბევრი მყავს მოვიფიქრებ კიდევ რამეს ჯერჯერობით სულ ეს არის მე კომპიუტერში ვწერ და მერე სურათებს ვიღებ.ამის და მიხედვით აქ ვაგდებ მერე.მთავარია არ დამიწუნოთ ჩემი ნახელავი ვნახოთ როგორი გამომივა ცდა ბედის მონახევრეა ნათქვამია ამიტომ მე უფრო ბევრის გაკეთება და მუშაობა მომიწევს.


რამდენი ტკივილი გადავიტანე შენგან მოყოლებული გულით გთხოვ ეს ამბავი დამავიწყე.შენ შორს ხარ მე შენგან.განსხვავებით უკიდეგანო სივრცეში,ვცხოვრობ 
არ.ვწუწუნებ შენ პატარა წრუწუნას,ჭკუა გაქვს რადგან მდიდრულ.სასახლეში, ცხოვრობ ნაწყვეტი მართას დღიურიდან.მართა განმარტოებით იჯდა თავის ოთახში.და დღიურს წერდა.ამნ კი წერა ესე დაიწყო ერთ.პატარა გაღმა სოფელში გაღმა სოფლის რვასართულიან.კორპუსებიან ბინაში ცხოვრობდა ღარიბი.ცოლ-ქმარი ჰყავდათ ყველასგან გამორჩეული.ვაჟიშვილი ისინი ერთადერთ ვაჟიშვილზე.ფიქრობდნენ გზაზე როგორ დაეყენებინათ.რომ ცუდ წრეში არ მოხვედრილიყო.6 7 
წლის ასაკში ის მშობლებმა სასულიერო სასწავლებელში.მიიყვანეს მას სახელად გიორგი დაარქვეს.მათ სურსათ-სანოვაგე საერთოდ არ ქონდათ.მაგრამ ეს ამბავი დიდად არ აწუხებდათ. ისინი რეალურ სამყაროში ცხოვრობდნენ.მაგდას და დემნას ერთი ვაჟიშვილის გარდა მეტი არავინ არ ყავდათ.მზე,რომ მიიწურა დემნამ თავისი ვაჟიშვილი 
 თავისთან იხმო და უთხრა.წადი შეშა,დაჩეხე და შინ მოიტანე.დანაპირებს თუ არ შემისრულებ.სახლში არ შემოგიშვებ სადაც გინდა იქ იხეტიალე!....მკვახედ მიაძახა.გიორგის ცოტა არ იყოს შეეშინდა.მამის სიტყვები გაახსენდა.იცოდა გიორგი შეშას.თუ არ მიიტანდა დემნა თავის დანაპირებს აუცილებლად აუსრულებდა.გიორგი იძულებული შეიქმნა.ტყეში შეშის დასაპობად წასულიყო.შეშის დაპობა.რომ დაასრულა.შეშა,ურიკაზე დააწყო და შინისკენ გასწია.მას გზაში კოკისპირულმა წვიმამ მოუსწრო.სველი შეშა გარეტ ჭიშკართან დააბინავა დანარჩენი.კი სარდაფში შეინახა ზოგი დემნას ცხვირწინ დაუყარა.დემნამ ჰკითხა რას შვრები გაგიჟდი შეშას აქეთ იქით რატომ ყრი? შენ ჩემზე ხარ გაბრაზებული.და არა შეშაზე შეუბღვირა დემნამ მან არ იცოდა რომ გიორგის ბავშვობიდანვე ფიცხი, ხასიათი ჰქონდა ვერც იმას ვერ იტანდა შენიშვნას ვინმე.რომ აძლევდა ეს დემნამ თავიდანვე არ გაითვალისწინა გარამ არც გიორგის ქონდა უფლება დემნას.ესე უდიერად შეპასუხებოდა მითუმეტეს მამა იყო.მისი მშობელი.ბიბლიაში წერია რომ შვილებმა მშობლების.მიმართ მეტი პატივისცემა უნდა გამოიჩინონ. გიორგიმ დემნას საკადრისი პასუხი გასცა მგონი.შენ თვითონაც მიმიხვდი ასე რატომ მოვიქეცი. არ გეყო ძაღლივით ენაგადმოგდებული, რომ.მატარებ რა უნდა გელაპარაკო შენ ხომ კაცი არახარ დემონი,ადამიანებს ცოცხლად ჭამ შვილს იძულებულს.ხდი შენ მოსამსახურედ აქციო.კიდევ რა გინდა ფეხქვეშ გაგეგო? ბილიკ-ბილიკ იები,და ვარდები,ხომ არ დაგიფინო.გიორგიმ სასტიკად განუცხადა.გავიზარდე პატარა აღარ ვარ სამაგისოდ ჭკუაც მეყოფა ვინმეს დაკრულზე ვიარო.მე არავის მონა არ ვარ და არც ვიქნები.ეს გასაგებად გითხარი. მინდა.იცოდე შენი კაპრიზები დიდიხანია უკვე ყელში ამომივიდა ამას ვერ ხედავ.რადგან ჩვევად გექცა თუ ვინმე კარებზე დაგიკაკუნებს უნდა გაიქცე.მე იმისთვის 
არ დავბადებულვარ შენ მოჯამაგირედ დაგიდგე. გიორგის დედა მართა რომელიც საწოლს იყო მიჯაჭვული.საწყალი ქალი ტკივილებისგან იტანჯებოდა.მისი სიცოცხლე ბეწვის ხიდზე ეკიდა.მას მხოლოდ ხერხემალი,და თირკმელები, სტკიოდა. ერთხელ.ოთახიდან ხმაური შემოესმა გავიდა და ქმარს უყვირა გაჩუმდი!...ნუ ყვირიხარ თავი მტკივა რა აურზაური,ატეხე აქ რინგია თუ ბურთის მოედანი.ხუთ წუთში სუფრას გავშლი და რომ დაგიძახებთ მოდით მართამ,სუფრა გასალა მამა-შვილი მრგვალი მაგიდის გარშემო.ისხდნენ და საუზმეს მადიანად შეექცეოდნენ. 
მართამ დემნას უთხრა.დავიღალე შენთან ჩხუბით მინდა იცოდე ეს გაღმა სოფელია აქ მეზობლები ცხოვრობენ.ჩვენს თავზე მაგდა ცხოვრობს თავისი ქმარ-შვილით დილაადრიანად დათვივით რომ ღრიალებ. სირცხვილია გააღვიძებ. დემნას რათქმაუნდა.ეს არ ესიამოვნა მართას საყვედურები ვერარ აიტანა თავისი გუდა-ნაბადი აიკრა და ქალაქში 
სამუდამოდ გადასახლდა.