მერე რაა,რომ გარეთ ქარი თმებს უწეწავს შემოდგომას?
მერე რაა,რომ მე და ლექსი ერთად ვებრძვით უშენობას?
მერე რაა,რომ მალე თოვლი ზაფხულისას მოშლის ხვატებს?
მერე რაა,რომ იანვარი კიდევ ერთ წელს მომიმატებს?
მერე რაა,რომ შემეჩვია ცოტა ცრემლი, სევდაც ცოტა?
მერე რაა, რომ ჩემი თავი ერთი წუთით შემეცოდა?
მერე რაა, რომ ღამეს ვაგლეჯ შენი სუნთქვით გამთბარ წუთებს?
მერე რაა,რომ ატირებულს შენი გული დამაყუჩებს?
მერე რაა,რომ შემიყვარდი უჩვეულო გითხარ რამე?
მერე რაა,რომ შენ ცოტა და მე ძალიან შეგიყვარე?
მერე რაა,რომ ამ ზამთარში ვცდილობ აღარ გაგიავდრდე!
მერე რაა,რომ გარეთ ქარი სასეირნოდ იწვევს ქუჩას
მერე რაა,რომ ცივა ცოტა,ცოტას მართლა არაუშავს!
მერე რაა,რომ გამიგრძელდა ლექსი,რა ვქნა,მაპატიე,
მერე რაა,რომ ვერ შევძელი, აქაც ვეღარ ჩაგატიე.
მერე რაა,რომ კიდე დავწერ შენს თავს იქაც დაგანახებ,
მერე რაა,რომ მეშინია…

​♥ მე დამაგვიანდა : ) შენ რატომ იჩქარე?? . და დღეს თუ მე ვდარდობ , ხვალ შენ მინატრებბბ ; ) ♥

♥ და თუ სიყვარულს წმინდა გულით არ დამპირდები,
წადი!!!! იარე!!

♥ მიყვარხარ! იცი როგორ მიყვარხარ!.. ისე რომ გული ვერ ძლებს უშენოდ... და ჩემს უაზრო, დაღლილ ცხოვრებას შენ შეგიძლია მხოლოდ უშველო

♥ შენგან არაფერი მეწყინება,შენ ხომ სიყვარული არ იცი..

ღამე მინდოდადა უცბათ თენდებოდა,
წუთი მინდოდა და წამათ გრძელდებოდა,
მეტირებოდა და ცრემლი გამქრალიყო,
ფხიზელს ვეძებდი და ყველა დამთვრალიყო.
კეთილს ვეძებდი და ვპოულობდი ბოროტს,
წინ მივდიოდი და სულ მტოვებდნენ ბოლოს.
ჩუმად ვიყავი და ჩუმად ხმადაბლაო,
დავიღლებოდი და ჩქარა რა დაღლაო.
ყიდვა მინდოდა და ვკეტავ დაბინდდაო
ჩემს სახლს ვაღებდი და შენ აქ რაგინდაო.

  ჩემი ცხოვრება შენით არ დაწყებულა ,, და არც დამთავრდება 

 მე წარსულს უკან არ ვაბრუნებ შენ უკვე წარსული ხარ **მე შევძელი და მიგაწარსულე!!! აი, შენ კი გამამომავლე!!!.... სწორედ მაშინ როდესაც თამამად შემიძლია გითხრა სიტყვა, რაღადროს?!!

 სიტყვაც აღარ მითხრა შერიგებაზე...თუნდაც წინ დამიდგეს მთელი სამყარო..არ იფიქრო უკან დაბრუნებაზე,მზად ვარ ყველაფერი,რომ დავამთავრო..

 არადა ყოველთვის მომწონდა ბედთან ხუმრობა... : )) სანამ არ მივხვდი რომ ჩემნაირი მძიმე ხასიათი ჰქონია..

- ყველანი მხოლოდ თვალებს მიქებენ,მუქი სათვალე უნდა ვატარო,იქნებ ვინმემ "ლამაზი თვალების" ნაცვლად სულში ჩამხედოს.

- ხელი გამოვიწოდე, მინდოდა ჩაგხუტებოდი და წამით, ჩემს წამში შემეჩერებინე... დღეს ხომ ყველაზე მეტად, სულის კივილამდე მჭირდებოდი...

 1. ისინი გამოსავალს პოულობენ იქ, სადაც სხვები იმედს კარგავენ.

 2. ისინი ცხოვრების მაგალითად მიიჩნევენ ისეთ სიტუაციებს, რასაც სხვები წარუმატებლობად თვლიან.

 3. ისინი კარგად ნაფიქრ გადაწყვეტილებებს იღებენ.

 4. მათ ისევე ეშინიათ როგორც სხვებს, თუმცა არ ექცევიან შიშის ზემოქმედების ქვეშ.

 5. ისინი სვამენ შეკითხავს იმისთვის, რომ რეალური პასუხი მიიღონ.

 6. ისინი სხვას არ აბრალებენ თავიანთ შეცდომებს.