ავატარების ნაკრები პროფილისთვის
სიახლე! საიტზე განახლდა ავატარების ნაკრები. დაგვემატა რამოდენიმე კატეგორია. იხ. სტატია სრულად ))
სლაიდი სურათებისთვის
ძალიან ძალიან ძალიან მაგარი სიახლე გვაქვს საიტზე!!
დღეიდან თქვენ შეძლებთ საიტზე სიახლეების დადებისას სტატიას მიამაგროთ 6 სურათი, რომლებიც გამოჩნდება სლაიდის მეშვეობით. დეტალური განხილვა იხილეთ ქვემოთ მოცემულ ვიდეოში
*დემონსტრაციას იხილავთ ზემოთ მოცემული სურათების მეშვეობით
ფონები პროფილისთვის
გააფორმეთ პირადი პროფილი სასურველი ფონით
გენიოსო, შენ ამბობ რომ ქვეყანაზე ვინც კი კვდება
იმ წუთშივე მისი ჩრდილი ყველა ჩვენგანს ავიწყდება!
მე მაოცებს რად იგონებ ყველა ტრფობის მლანძღავ ზღაპარს,
რომ მუდმივი ტრფობის გლოვა აღარავის არ უნახავს,
რომ ივიწყებს ყველა ხსოვნას,ვისაც სატრფო მოუკვდება,
რომ სუყველას გლოვის შემდეგ სხვა ტრფიალი მოუნდება
რომ თითქოსდა აღარავის აღარ ჰქონდეს წრფელი სული,
რომ ერთ სატრფოს სამუდამოდ შემოავლოს სიყვარული!
რაღად გინდა ეგ ცინიზმი რომ მღერიხარ დიდო გონო
ან ვის გინდა ცოდვიანი სტრიქონები გააგონო?!
♥ შენ მონარტებას ტკივილს დავარქმევ და მოსარჩენად კვლავ შენ გინატრებ.
♥ წასრულის წუთები ფაქიზი კოცნა და დღეს ყველაფერი დამთავდა მორჩა…
♥ სიყვარულიეკითხება მეგობრობას: რატომ ხარ სამყაროში საჭირო შენ როცა ვარსებობ მე?…..
მეგობრობა პასუხობს: რომ დავტოვო ღიმილი იქ სადაც შენ ტოვებ ცრემლს…….
♥ შენი ხმა მესმის,ფიქრი მათბობს,ისე შორსა ხარ და ისე ახლოს,გაშლილ ყვავილებს სევდა ათოვს ეს სურნელებაც ისევ მათრობს. მიყვარხარ ცამდე,მთვარემდე, მზემდე ყველაფერს დავთმობ შენ ოღონდ მენდე,არ გეყოლება ერთგული ჩემზე,მე სულ მიყვარხარ ვგიჟდები შენზე,არც მე არ ვიცი რისთვის ან რატომ,ისევ დაგეძებ და ისევ გნატრობ,მე დავბრუნდები მზესთან ერთად და მეყვარები უფრო მეტად…
♥ წადი დამტოვე და გაპატიებ, დღეს მომავალი წარსულში ვცვალე თვითონაც იცი რომ პატიება განაჩენია ყველაზე მწარე… გზა, სიყვარულის გადასარჩენად ბევრი ვეძებე და მაინც არ ჩანს, ნუღარ მისურვებ ბედნიერებას ბედნიერება მე შენში დამრჩა..
მეორე დილით, თერთმეტი საათი ხდებოდა, დერეფანში დუდუ რომ გამოჩნდა გასაღებების ჩხრიალით. მისაღებში უცნობი გოგონა შეამჩნია, მორიდებულად რომ იჯდა სკამზე.
ერთი შეხედვით დიდად არ მიიქცევდა კაცის ყურადღებას. დუდუმ გაიფიქრა კიდეც: ეს ალბათ ის არის, კატორაია ჟივიოტ ვ გლდანი. ცივად მიესალმა უცნობს და კაბინეტში შევიდა. როგორც კი დაჯდა, ტელეფონი ახლოს მოიწია და "ისტერიკული" რეკვა დაიწყო.
სული მევედრება,
თითქოს მეფერება,
თითქოს მეღელვება,
თითქოს დროს მიჰყვება
დროის ეს ფერება,
დრო მეცოტავება,
დრო არ მებევრება.
ის კი თავხედურად,
მიდის არ ჩერდება,
სულ მჭამს ერთი კითხვა:
სიცოცხლე გაჩერდება?!
სიცოცხლე არ შეწყდება,
სიცოცხლე გაგრძელდება,
"იმ ღამეს გაუმარჯოს.......
რომელიც გათენდება"
შენ
წახვალ შორს და ამინდებიც აირევიან
და მე დავრჩები, როგორც შორი, გაღმა ნაპირი,
გამიჭირდება,
გეფიცები, თანაც ძალიან,
მაგრამ არაფერს გაგრძნობინებ, როგორც დაგპირდი...
აქეთ ზამთარი შემოდგომის გარეშე დადგა
და არაფერი, სიცივეა გარეთ, შიგნით და
მე ყველაფერი გაპატიე სიმშვიდის გარდა
რადგან ასეა, არ უხდება წასვლას სიმშვიდე.
ქარი ქროდა, ქარი ქროდა ... ტრიალებდა ბორბალი.
აღარც ფაცხა , აღარც ქისა , აღარც ჩინი თვალისა...
კაცი, საცხა ასი წლისა , იხსენებდა თავისას.
ამრიაო, დამრიაო, ქოვა თქუ დო ვარიაო,
ქინძისთავიც არ მაჩუქა, დედის ნახსოვარიაო.
ველად ვსდიე. აბა, წიე, ჯანიანი ვიყავი,
თუმც, მალევე დავეწიე, ვერაფერი ვუყავი