ავატარების ნაკრები პროფილისთვის
სიახლე! საიტზე განახლდა ავატარების ნაკრები. დაგვემატა რამოდენიმე კატეგორია. იხ. სტატია სრულად ))
სლაიდი სურათებისთვის
ძალიან ძალიან ძალიან მაგარი სიახლე გვაქვს საიტზე!!
დღეიდან თქვენ შეძლებთ საიტზე სიახლეების დადებისას სტატიას მიამაგროთ 6 სურათი, რომლებიც გამოჩნდება სლაიდის მეშვეობით. დეტალურად იხილეთ მოცემულ ვიდეოში
ფონები პროფილისთვის
გააფორმეთ პირადი პროფილი სასურველი ფონით
მაგრამ რეალობა სხვაგვარია.
დაღლილი დედა — ეს არ ნიშნავს ზარმაცს. ეს ნიშნავს გადატვირთულს.
დედობა არ არის დასვენება. ეს არის მუდმივი სიფხიზლე — მაშინაც კი, როცა ბავშვს სძინავს. ეს არის გადადებული კვება, გადადებული სურვილები და გადადებული გეგმები. ეს არის გადაფასებული პრიორიტეტები, სადაც საკუთარი თავი ხშირად ყველაზე ბოლოში გადადის.
დედის დაღლილობა არ ჩანს ხელფასში, არ ითვლება სტაჟში და არავინ ჩუქნის “დასვენების დღეებს”. მაგრამ ეს დაღლილობა ღრმად არის ფესვგადგმული — სხეულში.
👩👧👦 სახლი არ “ლაგდება” თავისით
სუფთა სარეცხი, მოწესრიგებული სამზარეულო, მზა საჭმელი, ბავშვთან თამაში და ლოგიკური პასუხები ათას კითხვაზე — ეს ყველაფერი შრომაა. უხილავი, უწყვეტი, ხშირად დაუფასებელი შრომა.
😔 როცა გეუბნებიან: “სახლში ხარ და რა გღლის?”
ეს ყველაზე მტკივნეულია. თითქოს შენ ამდენ მცდელობას ვერავინ ხედავს.
შენ ხარ მზარეული, პედაგოგი, ექიმი, დამლაგებელი, მძღოლი, “მოთმინების ჩემპიონი” და ემოციური დამამშვიდებელი- ერთ ადამიანში.
🌸 რატომ გვიჭირს ამის დანახვა?
იმიტომ, რომ დედის საქმე ჩუმია, არ ყვირის.
დასკვნა: დაღლილი დედა არ არის “უსაქმური”. ის არის გმირი უხილავი მანტიით.
მიუხედავად ყველაფრისა, ის დგას ფეხზე. არ ჩერდება. ზრუნავს. უყვარს.
თუ ასეთი დედა ხარ — ნუ შეგრცხვება დაღლილობის. ნუ მოგერიდება ამის თქმა. შენი შრომა მნიშვნელოვანია. შენი ემოცია რეალურია. და შენ გჭირდება — დასვენება, მხარდაჭერა, პატივისცემა, დაფასება.
და თუ შენ გყავს ასეთი ქალი გვერდით — დაინახე. მოუსმინე. უთხარი, რომ ხედავ მის შრომას. ზოგჯერ ერთი გულწრფელი ფრაზაც საკმარისია:
“მადლობა, რომ ამ ყველაფერს აკეთებ.”
– მე რა უნდა გითხრათ სიყვარულზე, ეგ
ასაკი უკვე გავიარე.
– რა ასაკი.
– აი, კაცს რომ ჰგონია, სიყვარული მართლა რომ არსებობს.
– თქვენ გინდათ თქვათ რომ. . .
– დიახ, დიახ, ადრეც მეგონა, რომ არსებობდა, მაგრამ თურმე ეს ყველაფერი ბავშვობის ილუზიები იყო.
– მერე როგორ მიხვდით, რომ არ არსებობს?
ჩემი გული სიყვარულის ცეცხლით იწვის. ყველას ძალუძს ამ ალის ხილვა. ვნებათა ქარიშხალს აჰყოლია მკერდის საპატიმროში გამომწყვდეული გული და ისე ირწევა გრძნობათაგან, როგორც ოკეანის ტალღებით აღტაცებული ნავი. ამ მოცეკვავე სამყაროსთან ერთად ვცეკვავ რითმთა საფარზე. მე შენი მთვარე ვარ და მთვარის ნათებაც. შენს ბაღში დარგული ვარდიც მე ვარ და მათ მოსარწყავად გამზადებული ანკარა წყალიც. ამ გზაზე მოვდიოდი სამოსშემოძარცული და ტერფშიშველი. პასუხად შენი სიცილი მსურს მხოლოდ, რომ მოიკლას ყველა
ყოველთვის ყველაფერი იცვლება და მარადიული არასოდეს არაფერი არაა, ყოველთვის როცა ცუდად ვარ მარტო ვრჩები რადგან არავის სურს ჩემი მოსმენა, თუმცა უფრო სწორი იქნებოდა რომ მეთქვა მე არ მსურს არავისთან საუბარითქო,დღესაც ჩვეულებრივი დღე გათენდა ისეთივე, როგორიცა ყველაა, მთელი ცხოვრება დღეებისგან შედგება, ეს დღეები კი მუდამ ერთმანეთს გავს და რა გამოდის, რომ ცხოვრება მონოტონურ რეჟიმში მიდის, ეს კი საშინელება და აუტანელია, თითქოს ადამიანებიც ყველანი ერთმანეთს ვგავართ, ნუთუ ამისთვის იწვალა უფალმა, რომ ყველა ერთი იყოს???!! ზოგჯერ ვკარგავთ საკუთარ თავზე კონტროლს, გადავდივართ სხვა განზომილებაში, ვცდებით საზღვრებს, იმ საზღვრებს, რომლებსაც სამყარო აწესებს, ანუ შესაძლოა ისე ცხოვრება, რომ ყოველი დღე ერთმანეთს არ გავდეს, ეს კი ვფიქრობ უფრო საინტერესოა....ზოგჯერ ძალიან მინდება გიჟი ვიყო, გიჟი რადგან ყველა გიჟი თავისუფალია და მხოლოდ იმიტომ რომ ჰქვიათ „გიჟები“ აკეთებენ იმას რაც სურთ, აი სადამდე მივედი თავისუფლება მსურს, თუმცა რა შეიძლება იყოს ჩემთვის ეს თავისუფლება?
დამეთანხმებით მონატრების ვინც იცით ფასი,
ვინც შეხვედრია მონატრების ცრემლით ალიონს
და ამ ცრემლებით ავსებული შეუსვავს თასი,
მე მონატრების სადღეგრძელო მინდა დავლიო,
და მათიც ვისაც მონატრებით ქვეყნად უვლიათ,
მე სიყვარულის სადღეგრძელო მინდა დავლიო,
რამე თუ თავად მონატრება სიყვარულია!!!
