დილა მშვიდობის, სტუმარო!
ორშ, 07 ივლ 2025, 12:17 PM
Geo|Eng
ავტორიზაციის ფორმა
შენს თითებთან შეხებას ვბედავ...

მთელი ღამეა 
შენს თითებთან შეხებას ვბედავ.
და ვრწმუნდები რომ სისულელეა
ასეთ დროს,
როცა საკუთარ თავთან 
საუბრობ 
და ვერავინ გშველის.

შენ იგვიანებ 
(როგორც ყოველთვის)
მე კი ფანჯრიდან ვიყურები 
და 
ისევ ვღელავ.

მჭირდები
ახლა რა აზრი აქვს 
მოხვალ თუ არა
რომ გადარჩენა გაიფიქრონ შენმა ტუჩებმა.
ჩვენ ცის კიდიდან ჩამოცვენილ 
მოვგავართ ჩიტებს
შენ ძველებურად ეშხიანი
მე კი - ჭაღარა

ვითვლი კალენდრის ბოლო დღეებს 
და გული მტკივა 
რომ ყველა ერთად გავუჩხირე 
ცხოვრებას ყელში
დამაგვიანდა .
ვერ შევძელი დროულად მეთქვა 
რასაც ვფიქრობდი შენს თითებზე
როდესაც ჩემი იყავი და 
არავინ გერქვა.

წლები გავიდა
შენს თითებთან საუბარს ვიწყებ
ასეთ დროს მიჭირს
ცარიელი ადგილის ხილვა 
ჩემს გვერდით, 
სადაც ვიწექით 
და ვერაფერს ვგრძნობდით 
გარდა მაჯის და გულისცემის,
რომელიც ნერვულ ხველებას გადავაყოლეთ.

მალე 
ზამთარი მოაკითხავს ქუჩის მიწურებს.
და ისევ ისე გამაოცებს 
სიმშვიდე ჩემი
ღმერთმა გიშველოს 
სადაც ხარ და როგორც იქნები,
მე კი როგორმე გადამიტანს 
უგულოდ ფეთქვა..
რომელიც ისევ იმეორებს:
-,,მე მჯერა შენი“

უშენოდ ვერ ვიძინებ,
ანუ ვნერვიულობ.
ამგვარად დასჩემდა ნაბიჭვარ ამინდებს
მკლავებს ძირს ვუშვებ
და სახლი აღარა მაქვს,
ანუ თავს ვარიდებ თავს 
და მუხლებიდან
მეწვის გამხელილი ყველა მონატრება.

სხვებმა რა იციან
როცა კანკალებ და 
როცა ტერფებიდან გიტევს სიმარტოვე
და შენც ფეხშიშველი,
ნერვებმიშვებული
ისე დაწანწალებ
თავსაც მიატოვებ.
თუ არ მოვიდა და მკერდზე მიგიხუტა.

დგახარ ამღვრეული 
და თავს ინუგეშებ 
რომ ამ ცხოვრებაში მსგავსად ფარდებისა, 
ყველამ გადაწიოს თავის ნახევარი,
რომ შენ ფეხაკრეფით
ჩუმად მიეპარო თავს, 
და არ შეგნიშნონ როგორ დაიღალე.

გუშინ 
ხელის გულებს ისე ვუყურებდი
როგორც 
გამზადებულ საკენკს არსებობის
და თუ გადარჩენა ერთხელ შემეძლება
ვიცი, ისევ მოვალ,
მუხლებს დაგიკოცნი 
და თავს შემოგაკლავ.

ახლა 
ტანზე მაყრის სხვების ირონია
და თუ არ მიშველი, 
ფეხზე დაიკიდე
ყველა შეგრძნება და 
ფანჯრებს დაულეწე ჩემი ანარეკლი..
ანუ 
გამეცალე
(სახით ღიმილნარევ)

ღმერთმა მომიტევოს!
ნეტავ ის თითები დამტყდომოდა
ნეკნებს რომ გითვლიდი.
მაგრამ რა აზრი აქვს 
თუ გინდა, 
თავზე დამამხო სამყარო,
ხელს მაინც ჩაგკიდებ.
და ისევ გაგიმეორებ, 
რომ მე მჯერა შენი,
რომ მჯერა შენი, 
რომ მჯერა შენი..

უსასრულობამ შემიფარა
თავის კალთის ქვეშ
და მარტოობა 
შენთან ერთად ფიქრებს გაექცა.
ცხოვრება მფურცლავს,
და ძირს მიყრის წყეულ სანიშნებს.
რომელსაც შენთვის დანიშნული
გვერდი ეჭირა.

ღმერთმა მომიტევოს.

...
სახელი: ...
ჯგუფი: ...
სტატუსი: ...
თარიღი: 01 აპრ 2019,10:30 AM
ნახვები: 886
კატეგორია: ლექსები
კომენტარები: 2
Banner Place
კომენტარები: 2 განახლება
0 Spam
14 იანვ 2022 • 8:47 PM
@ຫອმຕ♪♫™, მაგარია
1
01 აპრ 2019 • 1:23 PM
კომენტარის დამატება