გამილამაზე, უფერობით ნაფერი გზები,
თორემ ლამისა, უთვალავჯერ მოგიკვდი ხედავ,
გამილამაზე ვიდრე შეგრჩა ჩემგან ნამქერი,
გამილამაზე, ვიდრე ისევ სიცოცხლეს ვბედავ.
მე გამოგარჩევ სიბნელეში, გიპოვი ნათლად,
შენ ერთი ვალი მოიხადე, გზა გამინათე,
შენს სავანემდე სვლად დამენთე, ვითარცა სანთლად,
თორემ ლამისა უკვდავებით ყოფას ვინატრებ.
ზოგჯერ კი ვფიქრობ: ღირდა ქვეყნად ყოფა ან არა,
იქნებ კი მაინც არყოფნაა ჩემი წამება,
და სწორედ მაინც სიკვდილამდე სიცოცხლე კმარა,
რომ დააკნინოს, დროის წინსვლა ჟამთა წამებმა.
ზოგჯერ, მცირედიც მესახება გოროზ ლანდებად,
ზოგჯერ, ყველაზე უდიდესი მეჩვენის მცირედ,
ხანდახან სევდა მომაწვება გრძნეულ დარდებად,,
ზოგჯერ წერტილის სანაცვლოდ კი დამისვამს ტირე.
გამილამაზე ვიდრე შეგრჩა ჩემგან ნამქერი,
გამილამაზე, ვიდრე ისევ სიცოცხლეს ვბედავ,
გამილამაზე, უფერობით ნაფერი გზები,
თორემ ლამისა, უთვალავჯერ მოგიკვდი ხედავ.