განა ყველაფერს შევეხე, რასაც მივწვდი,
განა ყველაფერი ჩემკენ მოვზიდე, რასაც შევეხე,
განა ყველაფერი დავიტოვე, რაც დავისაკუთრე.
უბრალოდ, ხეების განუყრელ ნაწილად,
თანდაყოლილ ფოთლებზე და ტოტებზე მეტად,
ყოველთვის ჩიტები მიმაჩნდა.

ადამიანებივით მოდიან და მიდიან ლექსები,
ოცნებებივით იბადებიან და კვდებიან,
ღამესაც შეუძლია მიგატოვოს,
ყველაზე საჭირო ადგილას.