- ბებო, თეთრი ფიფქი, რატომ ცვივა ციდან?
- იმიტომ რომ სიწმინდეა, მოვლენილი ღვთითგან.
- ჰოდა თუ კი სიწმინდეა, აბა, რატომ ცივა?
- იმიტომ რომ ვერ გაუძლო დამუქრებას მზისას.
- როგორ ბებო, სიწმინდესაც, აშინებენ განა?
- არა, მაგრამ შეუძლიათ, ლაქა მოცხონ ძალად.
- ბებო ლაქა რაღა არის? რად არ ამბობ? მითხარ ...
- აბა როგორ განგიმარტო? აბა როგორ გითხრა?
- მითხარ ბები! მითხარ, მითხარ! რად გაჩუმდი დიდხანს?
- იმიტომ რომ პატარა ხარ, ვერ აგიხსნი ციცქნას.
- არა ბებო, ამიხსენი, გეხვეწები, მითხარ!
- შვილო, რატომ ჩამაცივდი? ან მე ან ამ სიტყვას?
განა შენთან შეიძლება ყველაფერი ითქვას?!
- რატომ არა? უნდა ითქვას! ითქვას, ბები ითქვას ...
- რა ვქნა, სხვა გზა არა მაქვს და შევეცდები გითხრა ...
ლაქა - ორნაირი არის, ჭუჭყისა და სიტყვის.
ჭუჭყის ლაქა - ირეცხება, წყალს მიჰყვება, მიდის.
~სიტყვის ლაქა გადაირბენს, მთელ ქვეყანას ივლის.
ზოგჯერ ისე გაგამწარებს გულში მოგცემს ტკივილს.
- მერე ბებო, ტკივილისგან არ იწყებენ ტირილს?
- კარგი, თავი დამანებე! საკმარისად ითქვა ...
აი, შენ ხომ ბიჭუნა ხარ, ლამაზი და წმინდა?
არასოდეს არ შეგეგრძნოს სიტყვა „ლაქა"-ს რისხვა.
შენი სულის სიფაქიზე მინდა გაგყვეს დიდხანს!
- დიდხანს ბებო? დიდხანს?
- დიდხანს ბებო! დიდხანს!"