ცრემლებით მოწმენდილი ცა (ნაწილი 1)
ცრემლებით მოწმენდილი ცა ნაწილი პირველი ასე დაიწყო ჩემი პირველი მუზა დავწერე 2011 წელს ავადმყოფობის.პერიოდში.მქონდა ჰაიმორიტი და ფრონტიტი მოკლედ დავწერე რომელიც მართლა ზღაპრის სტილში იყო და საშინლად არ მომწონდა სამწუხაროდ, მერე სამსახურში დავდგით მანამდე ვემზადებოდით.ამისთვის ხელის თოჯინები გავაკეტეთ კაბები ჩვენ შევკერეთ თავი სველ თექაში ამოვავლეთ.პრემიერამდე იქ კიდევ რობოტიო მეფეო ეგეთი მსგავსი სისულელეები ჩაამატეს.მე რათქმაუნდა უარი ვეღარ ვუთხარი მკითხველი ვიყავი. მერე უფრო სერიოზულად მივუდექი ამ საქმეს და ეხლა ვათანამედროვებ.და ვნახოთ რა გამოვა აქ რომ გამოვაქვეყნებ.ჯერ არ ვიცი პერსონაჟები უფრო ბევრი მყავს მოვიფიქრებ კიდევ რამეს ჯერჯერობით სულ ეს არის მე კომპიუტერში ვწერ და მერე სურათებს ვიღებ.ამის და მიხედვით აქ ვაგდებ მერე.მთავარია არ დამიწუნოთ ჩემი ნახელავი ვნახოთ როგორი გამომივა ცდა ბედის მონახევრეა ნათქვამია ამიტომ მე უფრო ბევრის გაკეთება და მუშაობა მომიწევს.რამდენი ტკივილი გადავიტანე შენგან მოყოლებული გულით გთხოვ ეს ამბავი დამავიწყე.შენ შორს ხარ მე შენგან.განსხვავებით უკიდეგანო სივრცეში,ვცხოვრობ
არ.ვწუწუნებ შენ პატარა წრუწუნას,ჭკუა გაქვს რადგან მდიდრულ.სასახლეში, ცხოვრობ ნაწყვეტი მართას დღიურიდან.მართა განმარტოებით იჯდა თავის ოთახში.და დღიურს წერდა.ამნ კი წერა ესე დაიწყო ერთ.პატარა გაღმა სოფელში გაღმა სოფლის რვასართულიან.კორპუსებიან ბინაში ცხოვრობდა ღარიბი.ცოლ-ქმარი ჰყავდათ ყველასგან გამორჩეული.ვაჟიშვილი ისინი ერთადერთ ვაჟიშვილზე.ფიქრობდნენ გზაზე როგორ დაეყენებინათ.რომ ცუდ წრეში არ მოხვედრილიყო.6 7
წლის ასაკში ის მშობლებმა სასულიერო სასწავლებელში.მიიყვანეს მას სახელად გიორგი დაარქვეს.მათ სურსათ-სანოვაგე საერთოდ არ ქონდათ.მაგრამ ეს ამბავი დიდად არ აწუხებდათ. ისინი რეალურ სამყაროში ცხოვრობდნენ.მაგდას და დემნას ერთი ვაჟიშვილის გარდა მეტი არავინ არ ყავდათ.მზე,რომ მიიწურა დემნამ თავისი ვაჟიშვილი

არ დავბადებულვარ შენ მოჯამაგირედ დაგიდგე. გიორგის დედა მართა რომელიც საწოლს იყო მიჯაჭვული.საწყალი ქალი ტკივილებისგან იტანჯებოდა.მისი სიცოცხლე ბეწვის ხიდზე ეკიდა.მას მხოლოდ ხერხემალი,და თირკმელები, სტკიოდა. ერთხელ.ოთახიდან ხმაური შემოესმა გავიდა და ქმარს უყვირა გაჩუმდი!...ნუ ყვირიხარ თავი მტკივა რა აურზაური,ატეხე აქ რინგია თუ ბურთის მოედანი.ხუთ წუთში სუფრას გავშლი და რომ დაგიძახებთ მოდით მართამ,სუფრა გასალა მამა-შვილი მრგვალი მაგიდის გარშემო.ისხდნენ და საუზმეს მადიანად შეექცეოდნენ.
მართამ დემნას უთხრა.დავიღალე შენთან ჩხუბით მინდა იცოდე ეს გაღმა სოფელია აქ მეზობლები ცხოვრობენ.ჩვენს თავზე მაგდა ცხოვრობს თავისი ქმარ-შვილით დილაადრიანად დათვივით რომ ღრიალებ. სირცხვილია გააღვიძებ. დემნას რათქმაუნდა.ეს არ ესიამოვნა მართას საყვედურები ვერარ აიტანა თავისი გუდა-ნაბადი აიკრა და ქალაქში
სამუდამოდ გადასახლდა.
ავტორი:
მარიამ კორძაია Banner Place
კომენტარები: 2
განახლება

კომენტარის დამატება