იმიტომ მიყვარხარ რომ...
 ... შეგიძლია ისეთი სიყვარული, როგორიც დედამიწის ზურგზე სხვას - არავის ...
​ ... ამბობ ყოველ ჯერზე - “მიყვარხარო” - ისეთი გრძნობით, რომ მე ყოველ ჯერზე მჯერა ამის...
თანაც სწორედ იმ დროს, როცა ამ სიტყვის გაგონება ყველაზე მეტად მინდა...
​ ... მაიძულებ სიხარულის ცრემლებით ვიტირო იმის გაცნობიერებისას, რომ გიყვარვარ...

( ნაწილი პირველი )

ნია – ალო 
დედა – ნიაკო დე მე ვარ.სად ხარ? ჩახვედი ბათუმში? როგორი ამინდია? 
ნია – კარგად ვარ.კი ჩავედი და წვიმს.საშინელ ხასიათზე ვარ.მერე დაგირეკავ... 
დედა – კარგი დე კარგად. 
ნიამ მობილური გამორთო.ნია 16 წლის მაღალი შავგვრემანი გოგო იყო.თბილისიდან ბათუმში ჩამოვიდა 1 თვით დასასვენებლად. 
ნიამ კალენდარზე მოინიშნა იმ დღის რიცხვი 25 ივლისი.მისი დაბადების დღიდან 5 დღე გასულიყო და მობილურზე მაინც მისდიოდა მისალოცი ესემესები.ნიამ ამოიღო ნოუთბუქი და სკაიპში შევიდა."ვაიმე სანდრო შემოვიდა.რა მივწერო? იქნებ ჯობს დაველოდო თვითონ რას მომწერს?არა მე მივწერ" ნიამ მიწერა: „ სანდრო როგორ ხარ?"... 

 იქ, სადაც უყვართ, არ იღვრება ტყუილად ცრემლი, იქ, სადაც უყვართ არ იმსხვრევა ტყუილად ჭიქა, იქ, სადაც უყვართ მდინარენი ერთმანეთს ერთვის, იქ, სადაც უყვართ მუსიკის ხმა იღვრება ციდან... და როგორ მინდა მეც იქ ვიყო, იქ, სადაც უყვართ.

 გავუძლოთ ერთად ზამთრის სიცივეს და ერთმანეთის სევდა გავლიოთ, ერთად მივიდეთ გაზაფხულამდე ვაჯობოთ მარტს და იქით ავრიოთ.

 მე ვყოფნიდი ჩემს მარტოობას, ვავსებდი და ვაფერადებდი ნაცნობი და მარტივი ხმებით,ვცდილობდი, რომ ქალაქის რიტმში ტროტუარებზე უსაფრთხოდ ევლო, ვასწავლიდი ღამის გათევას, მე ვყოფნიდი ჩემს მარტოობას შენამდე.

 ყველაფერი ხარ, რაც მე მიყვარს, და რაზეც ვფიქრობ, უკვდავებასაც დავიბრალებ, ჩემი რომ იყო..

რაღაცნაირი ჩამოდგა ჟამი,
გულიც რაღაცას მანიშნებს თითქოს,
გაყუჩებულა, მაგრამ მკერდიდან,
რაღაცნაირად რაღაცას ითხოვს.
რაღაცნაირად დამცქერის ზეცა,
რაღაც უაზრო, უმზეო მზერით,

ბავშვური,შეიძლება ითქვას,ზედმეტად ბავშვურიც. გულუბრყვილო,მორიდებული იყო. გული ყოველთვის სიხარულით ჰქონდა სავსე. ხშირად მისაყვედურია:ნელი,აზრზე მოდი,ყველა ანგელოზი ნუ გგონია,ასე ადვილად ყველას კარგი ადამიანის იარლიყს ნუ მიაკრავ -მ ეთქი,მაგრამ ამაოდ. ყველას რაღაც კარგს გამოუძებნიდა და მხოლოდ ამ კარგზე ამახვილებდა ყურადღებას. იმ დღესაც ჩვენ შორის ასეთი დიალოგი გაიმართა: 
- რა ქნას,ცხოვრებამ გახადა ასეთი,თორემ გულის სიღრმეში იცი,რა კეთილია? 
-მე ასეთ ,,კეთილებს" აფერისტებს ვეძახი. 
- კაი რა,ისიც ხომ ადამიანია,არა?!...