რაღაცნაირი ჩამოდგა ჟამი,
გულიც რაღაცას მანიშნებს თითქოს,
გაყუჩებულა, მაგრამ მკერდიდან,
რაღაცნაირად რაღაცას ითხოვს.
რაღაცნაირად დამცქერის ზეცა,
რაღაც უაზრო, უმზეო მზერით,

ბავშვური,შეიძლება ითქვას,ზედმეტად ბავშვურიც. გულუბრყვილო,მორიდებული იყო. გული ყოველთვის სიხარულით ჰქონდა სავსე. ხშირად მისაყვედურია:ნელი,აზრზე მოდი,ყველა ანგელოზი ნუ გგონია,ასე ადვილად ყველას კარგი ადამიანის იარლიყს ნუ მიაკრავ -მ ეთქი,მაგრამ ამაოდ. ყველას რაღაც კარგს გამოუძებნიდა და მხოლოდ ამ კარგზე ამახვილებდა ყურადღებას. იმ დღესაც ჩვენ შორის ასეთი დიალოგი გაიმართა: 
- რა ქნას,ცხოვრებამ გახადა ასეთი,თორემ გულის სიღრმეში იცი,რა კეთილია? 
-მე ასეთ ,,კეთილებს" აფერისტებს ვეძახი. 
- კაი რა,ისიც ხომ ადამიანია,არა?!...

       მოკლედ ვიცი რომ ბანქო,სიგარეტი.ცოტათი კი არა ბევრი აზარტი ცხოვრების რითმია და ბევრ ახალგაზრდული თეატრი ფიროსმანის ბავშვს ახასიათებს განსაკუთრებით კი ბიჭებს.
ნუ მეც რაღაცაში შევცდი ხომ? უცოდველი ადამიანი არ არსებობს,ზოგჯერ გაგიმართლებს ხოლო ზოგჯერ კი აგებ და სევდიანი და გულდაწყვეტილი ტოვებ ბანქოსთვის განკუთვნილ მაგიდას სადაც გაშლილია კარტები...

შენ რომ გყვარებოდი ასე უიმედო 
აღარ იქნებოდა ჩემი ნაბიჯები... 
როცა არ მელოდი მაშინ მოვედი და... 
ვნებამ აგიტაცა კვლავ ცრუ გაგიჟებით. 
ამბობ არ გინდოდა ჩემთან განშორება. 
სხვას თუ მოატყუებ, მე ვერ დამაჯერებ. 
ძალა მომეცი და თავად დაინახავ 
მთვარის ორბიტაზე ბრუნვას გავაჩერებ...

- სიყვარული რა არის ? მე არ ვიცი, იქნებ შენ იცი.. 
- არა, არც მე არ ვიცი რა არის,ის რაღაც აუხსნელი გრძნობაა,მას ვერავინ ვერ გეტყვის.
- რატომ შენ რა იცი?იქნებ არსებობს ადამიანი რომელიც ამას მეტყვის და ის ადამიანი ჩემი აზრით ღმერთია. 
- კი ეგრეა!,ღმერთმა ყველაფერი იცის და მაგასაც გეტყვის მაგრამ პასუხს ვერ გეტყვის,ვერ გაგაგებინებს. 
- რატომ ღმერთს ხომ ყველასი ესმის ის ყველას გულშია,ის მეტყვის რა არის სიყვარული. 

                                       ბანკეტიდან მოდიოდა ნია. ოდნავ სევდიანი, ოდნავ მხიარული.ენანებოდა კლასელებთან ერთად გატარებული დრო. ცისფერი თვალები სევდით ევსებოდა. მიდიოდა ნია და პატარა მაგრამ ამაყი მხრებით მიჰქონდა ბიჭების აღტაცებული მზერა და ქალების შურიანი თვალები.მიდიოდა ნია და ყველას უღიმოდა.გრძელი, ხვეული თმა მხრებზე ეყარა და თითქოს ვერც ამჩნევდა ვაჟს, სკოლიდანვე უკან რომ მოჰყვებოდა.მოულოდნელად ვაჟმა გზა გადაუჭრა და ატმის აყვავებული ტოტი გაუწოდა : შენსავით ლამაზი და უბიწოა ისიც!..