სადღაც ქუჩაში..!
სადღაც ქუჩაში ღამე ჩამოწვა...
სადღაც ქუჩაში ლანდი გამოჩნდა...
ფეხს უჩქარებდა, ალბათ სციოდა...
ლოყაზე ცრემლი ჩამოსდიოდა...
პატარა გულში ტკივილს მალავდა,
გული კი უკვე ძლიერ ღელავდა...
იყო ბნელეთი და მისი ყოფნა მარადიული.
ეს იყო სწორი,მაგრამ მოვარდა გრძნეული ქარი
და ქარიშხალი,უეცარი–აღელვებული,
იშვა სიცოცხლედ ყოველივე ყოფის მღელვარი.
დღეს ყოფა არის მოუხდელი დანაშაული,
დამნაშავე კი ის არის,ქარი,მღელვარე ქარი.
ნუ აგებთ ძეგლებს დიდ სახელთა პატივსაცემად,–
მარადისობას ვეღარ შექმნით უღირსთ ხელებით.
თქვენ მეფე არ გყავთ და ყველაფრის გარდაცვალება,
უმწყემსობისთვის წუთისოფლის ყოფას მოელის.
ვგიჟდები ამ ლექსზე
შორს ცის კამარას მიწიერთაგან
ალი ეკიდა მზის ცხელ სხივებში
ცეცხლს ასდიოდა კვამლი ქათქათა
და იხრჩობოდა მაღალ მორევში
რკინის ღრუბლებად ამოჭედილი
ცხრა საფეხური ამაღლებულა
მართლა ღვთის ტახტი იდგა მოქნილი...
უსიყვარულოდ ქალს არ ვეტყვი სიტყვას "მიყვარხარ".
როცა კი ჩემს გულს სიყვარული კარზე ეწვია,
ქალმა ღალატი არჩია და გადამიყვარა.
რას მოველოდე უკუღმართი წუთისოფლიდან,
თუ ჩემი წილი სიყვარული აღარ არსებობს,
ბევრჯერ დავუსვი ეს შეკითხვა ჩემს თავს უბედურს,
რისთვის ვიცოცხლო, ან ამ ქვეყნად ვისთვის ვარსებობ.
* * * ♥
ძალიან ძნელია დაშორდე იმას ვინც,
მთელი გულით არსებით გიყვარს,
როცა ცრემლები წააგავს წვიმას,
ტირი და ამბობ მე მაინც მიყვარს...
მე შენ გიყვარდი როგორც ფერია..
დამკარგე ვითომც არაფერია...
ძლიერ მიყვარხარ! მაგრამ ამას მე გეტყვი,
მაშინ როცა ყოველთვის გეყვარები..
