ქურდი ვარ....
ვიპარავ გრძნობებს....
და ახლა შენც ისე შეუმჩნევლად ამოგაცალე ღიმილი,რომ
ვერც შეამჩნიე....
ქურდი ვარ....
ყველაზე გულწრფელი და გულახდილი ქურდი....
ვაღიარებ, რომ მზეს სითბო მოვპარე....
ვაღიარებ, რომ საათები მოვპარე დროს...

"გავიცანი და არაფერი გააჩნდა,არეული ცხოვრების გარდა.
ღერიდან , ღერში გადადიოდა , მისი პრობლემები.... 
ის არასდროს მინახავს, ცეცხლგაკიდებული სიგარეტის გარეშე.
არაფერს , გამოასწორებს ეგ მეთქი- ვეუბნებოდი და 
ისიც არასდროს მეწინააღმდეგებოდა, ყოველთვის 
ერთიდაიმავეს მპასუხობდა - 
,,ვიცი''-ო ...
არაფერი ებადა ღირებული და რაც ებადა იმასაც მოგცემდა, 
თუ ძალიან თხოვდი...

ხშირად მიფიქრია გაიღიმე, ცხოვრება მშვენიერია. და როგორ?
ახლა ვზივარ და ხელები სულ მთლად გამყინვია. თითზე ბეჭედი მაქვს გაკეთებული და მას დავყურებ. ველოდები თუ როდის მოვა დედაჩემი და რისთვის? შემოვეხვიო, ვაკოცო, ჩავეხუტო და მთელი დღის მონატრებულს, სამსახურისგან დაღლილს ვუთხრა:როგორ მომენატრე ჩამოჯექი დაღლილი იქნები და საჭმელს გაგიცხელებ??? არა! არა! და არა! და რა გონიათ? მოსიყვარულე დედა, ოჯახი...

"დააფესეთ მამაკაცი, რომელიც არასდროს არ რეკავს 11 საათის შემდეგ, არამედ ამ დრომდე სახლში მიგაცილებთ.
მამაკაცი, რომელსაც უყვარს თქვენთან ერთად არამარტო ღამის, ასევე დღეების გატარება.
მამაკაცი, რომელსაც შეიძლია გაიგოს და გადაჭრას თქვენი პრობლემები, და არა შექმნას ახლები.
რომელიც მიზეზების გარეშე მინდვრის ყვავილებს მოგართმევთდა მოგიტანთ ფორთოხლებს, როცა ავადმყოფობთ.
დააფასეთ მამაკაცი, რომელიც მაგრად ჩაგეხუტებათ, როცა ტირიხართ და პირს კოცნით დაგიფარავთ, როცა ბრაზდებით..

ნამდვილი სიყვარული ალბათ ნიჭია.. რომელიც მხოლოდ რჩეულთა ხვედრია.. რომელიც წმინდა, ამაღლებული, უმანკო, ნაზი და სათუთია..
იცით რა ბედნიერებაა იმის გაცნობიერება რომ შენ გაქვს ნიჭი.. ნიჭი გიყვარდეს..
ნიჭი გენატრებოდეს.. ნიჭი აღმერთებდე.. მისი არსებობაც კი რომ ბედნიერებას
განიჭებდეს... მისი სიხარულით რომ ხარობდე და მისი ტკივილი რომ გტკიოდეს..
სიყვარული
ცხოვრებაში მხოლოდ ერთხელ მოდის.... როცა გრძნობა იბადება გულში მთელს
შენს ცხოვრებას, ფიქრებს, აზრებს იპყრობს... მთელი ცხოვრება მხოლოდ შენს
საყვარელ ადამიანს უკავშირდება..

გამორჩეული ქალი მედგა გვერდით.
მისი ხელი ეხებოდა ჩემს ხელს,
მისი თვალი ეხებოდა ჩემს თვალს.
მისი ფიქრი ეხებოდა ჩემს ფიქრს.
აი თურმე როგორები ყოფილან გამორჩეული ქალები.
ის იცონოდა ხშირად მაგრამ მელანქოლიურად.
ლაპარაკობდა მოკლე მოკლე სიტყვებსა და წინადადებებს.
ჰქონდა ძალიან მსუბუქი მიხვრა-მოხვრა,
ეტანებოდა ყავასა და წყალს.