- რა გატირებს?
- რაღაც გამახსენდა…
- მაინც?
- აი, ახლა ორმა კაცმა ჩამოიარა და რატომღაც გამახსენდა, რომ ამ კაცებმა, ოდესღაც, ზუსტად აქ ჩამოიარეს…
- მერე, რა გატირებს?
- ხშირად მემართება ესეთი რაღაცები. ხშირად ვაკეთებ რაღაცას და რატომღაც მგონია, რომ ოდესღაც ეს უკვე იყო…
- ეგ მეც მემართება, რა არის მანდ სატირალი?
- რა და, მეშინია, როდესმე კიდევ ასე რომ განმეორდეს ჩემი ცხოვრება…

დედის წერილი..
                      ძვირფასო ქალიშვილო! დადგება დღე, როცა მე დავბერდები და მაშინ, გამოიჩინე მოთმინება რომ გამიგო.
თუ ჭამისას დავისვარე, თუ ვერ მოვახერხე ჩაცმა შენი დახმარების გარეშე, იყავი მომთმენი, გაიხსენე, რამდენი ხანი დამჭირდა, რომ შენთვის მესწავლებინა იგივე...

ერთმა მამაკაცმა გაზეთში გამოაქვეყნა პატარა სტატია ცოლის შესახებ. ოჯახში იყო სამი პატარა ბავშვი და ქმარმა გადაწყვიტა ერთი დღის მანძილზე დაკვირვებოდა და დაეთვალა რამდენ საქმეს აკეთებდა დედა შვილებისთვის. შედეგი კი ასეთი აღმოჩნდა:..

- ტირი?  
- ჰო, ვტირი...
- მერედა რატომ?- ეს მკითხა ქარმა დარჩენილს მარტოდ.
- გიყვარს? 
- ჰო, მიყვარს...
- რამ შეგაყვარა? - დამძახის ქარი, მე უფრო მეტად მომაწვა დარდი... ქარი კი 
ქროდა დღისით და ღამით, და მეკითხება:
- რად გიყვარს მაინც? თუ მიგატოვა და გიღალატა ის სიყვარულის რაღა ღირსია?
- დამნაშავეა, მაგრამ რა ვუყო, რომ ჩემი გული მხოლოდ მისია...
- პატარა ქალო ნუ გადამრიე აღარ უყვარხარ ის ხომ სხვისია.

რწმენა – ეს არის ყველაზე ჭეშმარიტი, ყველაზე ძლიერი, ყველაზე ცოცხალი და ყველაზე ურყევი მდგომარეობა, რაც კი შეიძლება ადამიანს გააჩნდეს. მხოლოდ ასეთ რწმენას შეუძლია ადამიანი ყველაზე დიდ გამარჯვებებთან მიიყვანოს. რწმენა არ არის პიროვნული თვისება ან გონებრივი განწყობა – ეს ცნობიერების განსაკუთრებული მდგომარეობაა. შეიძლება ითქვას, რომ რწმენა – ეს არის საკუთარი სულის შეცნობა და მყარად დაჯერება იმისა, რისიც გწამს.რწმენა სხვადასხვაგვარია.შეიძლება ვირწმუნოთ უფლის,თუნდაც ჩვენს მიერ გადადგმული ნებისმიერი ნაბიჯის,ასევე შეიძლება გვწამდეს ადამიანის.

ერთხელ, მაღაზიაში ყოფნისას, ჩემი ყურადღება მიიპყრო პატარა ბიჭუნამ, დაახლოებით 6 წლის იქნებოდა, ხელით ჩაებღუჭა თოჯინას, მოლარე კი მას დაჟინებით უმეორებდა:"–ძალიან ვწუხვარ, მაგრამ შენი ფულით ამ თოჯინას ვერ იყიდი"უცებ, ბავშვი მომიბრუნდა და მკითხა:  

უკვე გვიანია, ფეხს იდგავს ბინდი, ვდგავარ და ვაკვირდები ქუჩებს, რომლებიც საშინლად მტვრიანია. ნახევრად ცარიელ ნაგვის ყუთებთან დაყრილ ნაგავს ვაშტერდები და მზერას გაძვალტყავებულ ძაღლზე ვაჩერებ, უეცრად სხეულში სიცივე მივლის და სისხლი მეყინება , ვცდილობ მივუახლოვდე ადამიანს, რომელიც გამეტებით ურტყავს ძაღლს რომ პირიდან პურის ნაგლეჯი წაართვას, მაგრამ ჩემი მცდელობა მივახლოვებულიყავი მათ მცდელობად დარჩა, რადგან კადრი კადრმა შეცვალა და დავინახე, როგორ უთავაზა ფეხი ინსპექტორმა ძაძებში გახვეულ ლოთს... თვალები დაავხუჭე და რამდენიმე ნაბიჯი გადავდგი, ნელ–ნელა დავქაჩე წამწამები ისევ გავახილე ლიბრგადაკრული თვალები, მიმოვიხედე ირგვლივ, ბინდი მატულობდა და ყველაფერი ნაცრისფერდებოდა, მზერა მოვავლე გარემოს და ერთი მიმართულებით დავიწყე ყურება...