ალბათ ბევრი ხართ ასე ჩემსავით...
გირჩევთ რომ ეს არ დაგმართოდეთ...
ფანჯრის რაფაზე ვზივარ და გარეთ ვიყურები...
თოვლის მსხვილი ფიფქები ეცემა ჩემს ფანჯარას და ასველებს...
ვზივარ და ვფიქრობ:როგორ შეიძლება იყო სრულიად მარტო? თუმცა ეს სრულიად შესაძლებელია ამავდროულად, როცა ყველა გივიწყებს, ახლა ისეთი დროა რომ ყველა საკუთარ ტყავზე ფიქრობს და ვისღა ახსოვხარ შენ?! ”ლიჟბი” საკუთარ თავს უშველონ”.
"რა უცნაური ღამეა თბილი და იდუმალი თითქოს ზღაპრიდან გამოპარული ვფიქრობ შენზე და ღმერთზე. ვინ ხარ? აქამდე სად იყავი? ასე რატომ ააფორიაქე ჩემი მშვიდი სამყარო? იქნებ ეს ის გრძნობაა, ბავშვობაში რომ უნდა სტუმრებოდა სულს, ან ცოტა მოგვიანებით.
რაღა ეხლა მომადგა და გაცოფებული შემომათოვა დამქანცველი ფიქრები?
დეპრესია.....ეს სიტყვა ჩემთვის ნაცნობია! დღე არ გავა რომ არ მეწვიოს, მაგრამ აზრი?! დამკარგა და დავკარგე....მაგრამ თავს მაინც მახსენებს.....ბევრი იძახის შენ მასზე უკეთესს იპოვი მაგრამ მისნაირი არავინა....გადის დრო და არ მავიწყდება :( ალბათ ეს მისი ბრალიცაა რადგან თავს მახსენებს სულ :/ ბოლო სმს ჩემი იყო..მწარედ მივწერე და იმის მერე აღარც მოუწერია მაგრამ მოახერხა და შემახსენა თავი...ზოგჯერ მგონია რომ დაბრუნდება,მაგრამ ძალიან გვიანი იქნება.. უბრალოდ ვიტყვი: მიყვარხარ ბოდიში დაბრუნდი !✌
ვგრძნობ როგორ იწყებს შემოდგომის სურნელი შემოპარვას ზაფხულის ცაში. ჰაერი იხუთება, ბალახის სურნელი ასდის დედამიწას, კრაზანები ცდილობენ მყურდო ოთახებში დაემალონ სიცხეს. თვითმფრინავების ხმა ისმის ციდან, აქა იქ თუ გაიგონებ ხის შრიალს. გულში შემოჭრილი ძველი გრძნობები ამ ოხშივარში იწყებენ დნობას. სადღაც სერზე მისეირნობს ქალბატონი, ყვავილებითა და ქოლგით ხელდამშვენებული...
... არადა,როცა დავიწყეთ,სიტყვა - დასასრული არც კი მიფიქრია...
ისე მაინც წასულიყავი,სუვენირი დაგეტოვებინა განვლილი დღეების.
ახლა ნუ მეტყვი,არ ყოფილაო სენტიმენტებს აყოლილი საუბრები,ან იქნებ ის შეხვედრაც არ იყო პაემანი?!
ბავშვური,შეიძლება ითქვას,ზედმეტად ბავშვურიც. გულუბრყვილო,მორიდებული იყო. გული ყოველთვის სიხარულით ჰქონდა სავსე. ხშირად მისაყვედურია:ნელი,აზრზე მოდი,ყველა ანგელოზი ნუ გგონია,ასე ადვილად ყველას კარგი ადამიანის იარლიყს ნუ მიაკრავ -მ ეთქი,მაგრამ ამაოდ. ყველას რაღაც კარგს გამოუძებნიდა და მხოლოდ ამ კარგზე ამახვილებდა ყურადღებას. იმ დღესაც ჩვენ შორის ასეთი დიალოგი გაიმართა:
- რა ქნას,ცხოვრებამ გახადა ასეთი,თორემ გულის სიღრმეში იცი,რა კეთილია?
-მე ასეთ ,,კეთილებს" აფერისტებს ვეძახი.
- კაი რა,ისიც ხომ ადამიანია,არა?!...
მოკლედ ვიცი რომ ბანქო,სიგარეტი.ცოტათი კი არა ბევრი აზარტი ცხოვრების რითმია და ბევრ ახალგაზრდული თეატრი ფიროსმანის ბავშვს ახასიათებს განსაკუთრებით კი ბიჭებს.
ნუ მეც რაღაცაში შევცდი ხომ? უცოდველი ადამიანი არ არსებობს,ზოგჯერ გაგიმართლებს ხოლო ზოგჯერ კი აგებ და სევდიანი და გულდაწყვეტილი ტოვებ ბანქოსთვის განკუთვნილ მაგიდას სადაც გაშლილია კარტები...